เดนนิสยิ้มหยันตัวเอง “ฉันลำบากเพราะการกระทำของตัวเองต่างหาก ใช่... ฉันยอมรับว่าเกลียด โกรธเธอมากเมื่อรู้ว่าฉันต้องกลายเป็นผู้แพ้ซ้ำอีกครั้ง ขณะที่เจ้ามาร์คอสมันชนะอีกแล้ว แต่ฉันก็เกลียดเธอได้ไม่นาน ไม่... แค่พยายามเกลียดเท่านั้น”
“พยายามเกลียดหรือคะ...?”
“ใช่... แค่พยายามเกลียด”
เดนนิสยอมรับอย่างไม่เต็มใจนัก จากนั้นเขาก็รีบพูดขึ้นอีก ราวกับว่าถ้าไม่รีบพูดเขาจะหมดความกล้าหาญที่จะเอ่ยถึงมันอีกอย่างไงอย่างงั้น
“และฉันก็ทำได้ดีมากในตอนแรก ฉันทำร้ายเธอ ทำให้เธอเสียใจได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ แต่เธอรู้ไหมริก้า รู้หรือเปล่าว่าแทนที่ฉันจะรู้สึกดีตอนที่เห็นน้ำตาของเธอ ตรงกันข้ามฉันกลับรู้สึกเจ็บแปลบในอกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ฉันรู้สึกแบบนี้ทุกครั้งที่เธอเจ็บ...”
“มันไม่น่าเชื่อ...”
นาริกาอุทานออกมา ขณะที่หัวใจพองโตคับอก ซบหน้ากับแผงอกกว้างกำยำของสามีด้วยความสุขใจ ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เดนนิสก
