นาริกาครางออกมาด้วยความอดสู แต่เจ้าของชื่อกลับหัวเราะด้วยความสะใจ ขณะเดินเข้ามาหาด้วยท่าทางของมัจจุราชผู้เหี้ยมโหด
“ก็เพราะฉันเกลียดขี้หน้าเธอยังไงล่ะ ไปซะ... อย่าให้ต้องไล่ซ้ำอีก”
“ผมรู้ว่าพื้นฐานจิตใจของคุณเป็นคนกระด้าง อำมหิต แต่ผมไม่คิดว่าคุณจะกล้าทำร้ายคนที่ตัวเองรักแบบนี้ คุณมันคนขี้ขลาดที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลยจริงๆ”
เอเดนเค้นเสียงลอดไรฟันขาวสะอาดออกมาด้วยความเดือดดาล จ้องหน้าคู่สนทนาหนุ่มเขม็ง สองมือกำเป็นหมัดแน่นอยู่ข้างลำตัว
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณเอาเรื่องบ้าๆ นั้นมันจากที่ไหน แต่ผม...”
เดนนิสพูดกับเอเดน แต่สายตาจ้องมองมาที่หล่อนเขม็ง กระแสความชิงชังเต้นระริกอยู่ในดวงตาสีฟ้าจัดคู่นั้นมากมายนัก
“ไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้ ไม่เคยรัก ไม่เคยคิดจะรัก และแน่นอนว่าจะไม่รักตลอดไป”
ชัดเจน... ชัดเจนยิ่งกว่าเขามากระซิบที่ข้างหูเสียอีก นาริกาปล่อยให้น้ำตาไหลร่วงลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง ค
