พเยียมองร่างอรชรของนาริกาที่กำลังยืนเหม่อมองพระอาทิตย์ยามอัสดงด้วยความเห็นใจ หล่อนเข้าใจความรู้สึกของนาริกาได้เป็นอย่างดี เพราะความเจ็บปวดพวกนี้หล่อนผ่านมันมาแล้วทั้งนั้น พวกผู้ชายคิดว่าตัวเองสมบูรณ์แบบและไม่จำเป็นต้องก้มหัวให้กับใครทั้งสิ้น แม้กระทั่งคนที่ตัวเองรักจนสุดใจก็ตาม
“มองอะไรอยู่หรือจ๊ะที่รัก...”
อ้อมกอดอบอุ่นของมาร์คอสที่สวมกอดมาทางด้านหลังทำให้พเยียสะดุ้งน้อยๆ ก่อนที่หญิงสาวจะหันกลับมาตีหน้ายักษ์ใส่สามี
“คุณก็อีกคนมาร์คอส เห็นผู้หญิงเป็นอะไรกัน ทำไมถึงได้คิดจะเก็บก็เก็บจะขว้างทิ้งก็ขว้างทิ้งแบบนี้ ผู้หญิงก็มีหัวใจนะคะ ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงหรือขยะแบบที่พวกคุณคิดเอาไว้สักหน่อย!”
“ใจเย็นสิครับทูนหัว... ผมไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดเลย”
มาร์คอสรีบคลายอ้อมแขนและถอยออกห่างอย่างรวดเร็ว มองหน้าแม่ภรรยาคนงามที่ตอนนี้ได้แปลงร่างเป็นนางพญาเสือแล้วด้วยความงงงวย
“คุณมันก็นิสัยเดียวกันกับเจ
