นาฬิกาที่ผนังห้องบอกเวลา 22:15 นาที หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ปลายตามองที่นอนข้างๆ ที่ควรจะมีเขาคนนั้นนอนอยู่ใกล้ๆ แต่ก็พบกับความว่างเปล่า ความน้อยใจถล่มยับอยู่ภายในอกเมื่อสมองคิดถึงความร้ายกาจของเดนนิส โอซิลที่เขากระหน่ำเข้าใส่ตลอดเวลาสี่ห้าชั่วโมงที่ผ่านมา
เดนนิสใช้ความช่ำชองทำให้หล่อนคลุ้มคลั่ง และก็ใช้ความเหี้ยมโหดทำให้หล่อนอดสู เขาทรมานหล่อนอย่างเลือดเย็น หล่อนยังจำสายตาเหยียดหยามที่เขาใช้กวาดมองกายสาวเปลือยเปล่าที่เขาพึ่งจะผละออกไปได้เป็นอย่างดี ชิงชัง ขยะแขยง นั่นแหละคือสิ่งที่เขากำลังรู้สึกกับหล่อน
น้ำตาแห่งความอาดูรทะลักทลายออกมาอาบแก้ม รู้สึกไม่ต่างจากถูกแส้เหล็กอาบยาพิษฟาดใส่เนื้อหัวใจอย่างโหดเหี้ยมเลยแม้แต่น้อย เดนนิสใจร้ายไม่ผิดจากมัจจุราช แถมเซ็กซ์เถื่อนๆ ครั้งหลังๆ ของเขาก็ไม่ต่างจากการร่วมรักของสัตว์ป่าเลยแม้แต่นิดเดียว เขาทำให้หล่อนไร้ค่า ทำให้หล่อนไร้ศักดิ์ศรี และเขาก็
