หลังจากจมปลักอยู่กับความปวดหัวแทบจะระเบิดเมื่อตื่นนอนขึ้นมาตอนเช้าอยู่พักใหญ่ แองเจลล่าก็สามารถพาตัวเองก้าวลงจากเตียงและเดินเข้าไปในห้องน้ำได้โดยสวัสดิภาพ แม้มันจะทุลักทุเลจนน่าสมเพชแค่ไหนก็ตาม ก็เป็นเพราะไอ้พิษสงของเจ้าแอลกอฮอล์ที่เทกรอกเข้าไปในปากเมื่อคืนนี้นั่นแหละ คราวหน้าหล่อนจะไม่มีทางแตะต้องมันอีกแล้ว หญิงสาวให้สัญญากับตัวเอง ขณะเดินไปหยุดอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ที่ตั้งอยู่เหนืออ่างล่างหน้าที่ปูด้วยหินอ่อนสีขาวราคาแพงระยับ
ภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่ปากยังคงบวมเจ่อสะท้อนเข้ามาในสายตา และนั่นก็ทำให้ภาพ และรสสัมผัสที่ฟาเดลกระแทกเข้าใส่ผุดขึ้นมาในสมองอีกครั้ง
“ไอ้บ้า... ฉันเกลียดนาย...”
ปากบอกว่าเกลียด แต่หัวใจมันกลับไม่ได้ตอบว่าอย่างนั้น เพราะตอนนี้นิ้วเรียวได้ยกขึ้นลูบไล้กลีบปากอิ่มชอกช้ำนั้นแผ่วเบา รอยยิ้มบางๆ แต้มใบหน้างามอย่างลืมตัว แม้เมื่อคืนทุกอย่างจะเกิดขึ้นจากโทสะแต่หล่อนก็ไม่
