7 วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว พร้อมๆ กับการที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวโดยไร้เดนนิสเคียงข้าง ทุกอย่างจบลงตั้งแต่วันที่เท้าของหล่อนเหยียบลงบนพื้นดินของนครเซาเปาโลอีกครั้ง น้ำตาแห่งความเสียใจไม่เคยแห้งเหือดไปจากผิวแก้มเลยแม้แต่วินาทีเดียว หัวใจของหล่อนยังเจ็บระบมไม่ผิดจากการถูกทิ่มด้วยมีดปลายแหลมตลอดเวลา
แม้ว่า ณ เวลานี้ทุกคนที่ห้อมล้อมจะให้ความเอาใจใส่และห่วงใยมากมายแค่ไหนก็ตาม แต่หล่อน... หล่อนก็ยังคงเฝ้าคะนึงหาแต่ผู้ชายใจร้ายที่ชื่อ เดนนิส โอซิล แต่เพียงผู้เดียว เขาทำให้หล่อนมีความสุข ทำให้หล่อนรู้จักในอีกโลกหนึ่งที่ไม่เคยสัมผัส และก็เป็นเขาอีกนั่นแหละที่ทำให้หล่อนเจ็บเจียนตายกับความผิดหวัง
เดนนิสเกลียดหล่อน... เขาเกลียดชัง ขยะแขยง ในสายตาของเขาหล่อนมันไร้ค่าต่ำต้อยเสียยิ่งกว่าผู้หญิงหากินซะอีก แม้เขาจะแสดงท่าทางพึงพอใจในร่างกายของหล่อนแค่ไหน แต่กระนั้นมันก็ไม่สามารถทำให้เขารู้สึกดีๆ กับหล่อนมา
