ตอนที่ 11 คาดหวัง
เมฆนิ่งเงียบไปด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบปรับเปลี่ยนอารมณ์ให้เป็นปกติมากที่สุด พร้อมกับแสดงสีหน้าเคร่งขรึมเหมือนที่ชอบทำเป็นประจำ เพื่อกลบเกลื่อนความสับสนของตัวเอง
“ฉันว่าพรุ่งนี้ฉันคงต้องไปคิดบัญชีกับไอ้นักร้องนั่นแล้วละ ดูเหมือนว่ายาของมันจะทำให้ระบบประสาทเธอเสียหายนะ”
“เหมือนร่างกายจะสูญเสียการควบคุมจริงๆ แต่สติสัมปชัญญะหนูยังครบถ้วนอยู่นะคะ หนูรู้ว่าหนูกำลังพูดอะไร กำลังพูดอยู่กับใคร” ดวงตากลมโตมองลึกไปในดวงตาคมคาย เพื่อสื่อถึงความหมายที่เธอต้องการจะสื่อถึง
“หวังว่าพรุ่งนี้เธอจะไม่ลืมคำพูดตัวเองนะ” เมฆพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่านั่นกลับเป็นวินาทีเดียวกันกับที่ความอดทนของเขาสิ้นสุดลง
“อือ” คนตัวเล็กครางกระเส่าในลำคอระหงเบาๆ เมื่อปลายลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาดูดดุนปลายลิ้นเล็กด้วยความเร่าร้อน จนเธอต้องใช้มือเรียวประคองมือหนาเอาไว้เพื่อระบายความเสียวซ่าน ทว่ามือเล็ก
