แผลในใจ
“หยุด! ฉันบอกให้หยุดเดี๋ยวนี้!!”
วิลาสินีนิ่งเกร็งขึ้นทันทีเมื่อคำสั่งนั้นสิ้นสุดลง เธอจำเสียงนั้นได้ดี แม้จะไม่ได้ยินมานานแล้ว แต่เธอก็ยังจำได้ขึ้นใจ พลันนั้นเหตุการณ์เมื่อสิบกว่าปีก่อนตอนที่เธอถูกไล่ออกจากบ้านก็ไหลย้อนเข้ามาในหัวอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะยิ้มหยันนิด ๆ กับตัวเอง
จังหวะนรกจริง ๆ
สภาพที่เห็นในตอนนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนที่มาใหม่นั้นจะเข้าข้างใคร...
ทว่ายังไม่ทันได้มีใครพูดอะไร ร่างแบบบางของวิลาสินีก็ถูกผลักจนล้มกระแทกพื้นคอนกรีตอย่างแรง ก่อนที่คนทำจะรีบเดินเข้าไปเกาะแขนสามีตัวเอง แล้วรีบสางผมตัวเองให้เข้าทรงแบบลวก ๆ
เพียงแค่ได้ยินเสียงและเห็นหน้าผู้ชายคนนั้น เรี่ยวแรงที่มีก่อนหน้านี้ก็ค่อย ๆ พลันหายไป ไม่มีแรงแม้กระทั่งจะพยุงตัวเองลุกขึ้นไปเผชิญหน้า ได้แต่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นแล้วค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปมองทั้งสามคนที่มองเธอเป็นตาเดียว
ดวงตาของวรัทกับภวัตเบิกขึ้นเล็ก
