บทที่ 5
หัวใจที่อ่อนไหว
วิลาสินีนั่งมองถ้วยข้าวต้มตรงหน้าอย่างคนปลงตก ความรู้สึกตอนนี้มันสับสนปนเปกันไปหมด หญิงสาวไม่รู้ว่าตนเองควรรู้สึกอย่างไรดี เธอลืมกินยาคุมฉุกเฉินเม็ดที่สอง ครั้นจะไปซื้อแผงใหม่มากินก็คงไม่ทัน เพราะมันเกินยี่สิบสี่ชั่วโมงนับตั้งแต่เธอกินเม็ดแรกมาหลายชั่วโมงแล้ว
นางแบบสาวลอบมองชายหนุ่มที่นั่งรับประทานข้าวต้มในชามตัวเองเงียบ ๆ อยู่ตรงข้าม หลังจากที่เขารู้ว่าเธอลืมกินยา เขาก็ยังคงนิ่ง ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ ออกมา มีเพียงถ้อยคำเรียบง่ายที่บอกกับเธอว่า...
‘อย่าคิดมาก’
เธอก็อยากทำอย่างที่เขาบอก แต่ก็อดคิดไม่ได้จริง ๆ ว่าถ้าเกิดเธอพลาดตั้งครรภ์ขึ้นมาจริง ๆ เธอควรทำอย่างไร พลันนั้นเธอนึกถึงชีวิตของตัวเองที่ผ่านมา เด็กที่เกิดมาจากความ ‘มักง่าย’ และปราศจาก ‘ความรัก’ ของผู้เป็นพ่อเป็นแม่
โหดร้าย
นั่นคือคำที่ผุดขึ้นมาในหัวของหญิงสาว การที่เด็กไม่รู้อีโหน่อีเหน่เกิดมาใ
