บทที่ 6
อดีตที่แสนเจ็บปวด
“วิวเป็นลูกเมียน้อย ไม่ใช่เมียน้อยสิ เขาไม่ใช่เมีย แต่เป็นแค่ผู้หญิงขายบริการคนหนึ่งเท่านั้น”
วิลาสินีแหงนหน้ามองคนที่ยังกอดเธอเอาไว้ เพื่อดูว่าเขามีปฏิกิริยาอย่างไรหลังจากได้ยินสิ่งที่เธอบอก ทว่าเขากลับไม่ได้แสดงอาการหรือท่าทีใด ๆ ที่บ่งบอกถึงความรังเกียจ มีเพียงสีหน้าและแววตาที่เรียบนิ่ง ซึ่งเธอเองก็มองไม่ออกว่าเขารู้สึกอย่างไร แต่กระนั้นเธอก็ตัดสินใจเล่าต่อ
“เขา...หมายถึงคนที่เป็นแม่วิวเขามีอาชีพขายตัว ทำงานสถานบันเทิงหรือที่เรียกกันว่าอ่างอบนวด ส่วนพ่อวิวก็คือลูกค้าประจำ เรียกใช้บริการแม่บ่อยกว่าใคร ช่วงแรก ๆ ก็ใช้บริการในสถานบริการ แต่พอผ่านไปสักพักก็ถึงขั้นส่งเสียเลี้ยงดู พ่อซื้อคอนโดฯ ห้องหนึ่ง แล้วให้แม่ไปอยู่ที่นั่น เพื่อไปมาหาสู่กันได้สะดวก” หญิงสาวถ่ายทอดออกไปตามที่มารดาเคยเล่าให้ฟังเมื่อตอนเธอยังเป็นเด็ก “พ่อไปหาแม่บ่อยมาก หนึ่งสัปดาห์น่าจะไปสักสา
