“ห้ะ! คุณหมายความว่ายังไง” ณหทัยมองหน้าคนพูดอย่างเหลือเชื่อ ยิ่งเห็นเพลิงครามเม้มปากแน่น สีหน้าจริงจัง เธอบอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่ารู้สึกอย่างไร
เชื่อหรือไม่เชื่อ?
เธอเคยหวังเคยรอมาตลอดว่าจะมีใครสักคนได้ยินเสียงเธอ ฟังเธอและเชื่อเธอสักครั้ง ทุกครั้งที่ถูกเมษยากลั่นแกล้งใส่ร้าย เธอย่อมไม่ใจดียิ้มรับแล้วปล่อยผ่าน ร้ายมาก็ร้ายกลับ! และทุกครั้งที่เพลิงครามเข้ามาเกี่ยวข้อง ต่อให้เธอจะลงมือกับเมษยาจริงๆ หรือหล่อนกุเรื่อง เขาจะเชื่อแต่เมษยา สุดท้ายมักมีแค่เธอคนเดียวที่เจ็บเสมอ
สิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่จึงน่าเหลือเชื่อเกินกว่าที่เธอจะตั้งรับทัน เหมือนฝันมากกว่าที่จะเป็นเรื่องจริง แทบไม่กล้าคิดว่าเขาจะตรวจสอบเมษยาจริงๆ
แต่ถึงจะจริง แล้วยังไงล่ะ...
“คุณมาตรวจสอบเอาป่านนี้จะมีประโยชน์อะไรคะ จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้เหรอ”
ณหทัยยิ้มขื่น อย่างไรเสียเธอกับเพลิงครามก็เดินกันคนละทางแล้ว ไม่มีทางเดินวนมาพบก
