มหาลัย
ฉันขับรถมาจอดในลานจอดรถของมหาลัย และกำลังจะเดินไปที่คณะของฉันแต่ตรงนี้ฉันต้องเดินผ่านคณะวิศวะฯ
ฉันทำใจอยู่นาน แต่ไม่ผ่านก็ไม่ได้ ฉันจะเข้าเรียนสายแล้ว คณะนี้ใครเดินผ่านก็แซวหมด ขนาดหมาเดินยังแซวหมาเลย เห้อ..... เอาว่ะแพตตี้ รีบเดิน.....หน่อยแล้วกัน.
โอ๊ย!!! แล้วทำไมฉันต้องมาเจอเขาด้วย
ตอนนี้เขากำลังนั่งเล่นกีต้าร์ที่ม้าหินหน้าตึก เขาหันมาเจอฉันที่กำลังจะเดินผ่านพอดี เขาดีดกีต้าร์ในมือร้องเพลงเสียงดังขึ้น.....
“บอกให้รู้ไว้หัวใจรักจริง ไม่เคยทอดทิ้งให้ใครเสียใจ.........ตัวผู้พันนี้เขาเรียกหลายใจ จะให้ทำไง........”
มันดังจนทำให้ฉันได้ยินชัดทุกคำ ฉันต้องรีบเดินไปให้เร็วจากตรงนี้ ทำไมต้องมาเจอด้วยยิ่งไม่อยากเห็นหน้าอยู่
ฉันเดินมาหาเพื่อนที่ม้าหินใต้คณะ ก็เจอกับริสา ที่นั่งอยู่คนเดียว
“อ้าวริสา สองคนนั้นยังไม่มาหรอ?”
“ยังเลย ฉันก็พึ่งมานะ แกเป็นไงบ้างแพต”
“ก็โอเคขึ้นแล้ว ฉัน
