ความมืดคืบคลานเข้ามาเขย่าหัวใจหล่อนอีกครั้งในยามค่ำคืน แองเจลล่าที่หลับไปพร้อมกับน้ำตาเหมือนๆ กับทุกวันดิ้นรนอย่างสุดความสามารถเมื่อร่างกายของหล่อนถูกใครบางคนทาบทับเอาไว้ หล่อนอึดอัด หนักหนาจนแทบจะหายใจไม่ออก
“ชะ... ช่วย...”
หล่อนจะตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะปากร้อนผ่าวกระแทกลงมาหาอย่างดุดันเสียก่อน มือหนาตะกุยตะกามบีบเฟ้นไปตามเรือนกาย ปากของชายปริศนาก็เช่นกันที่มันบีบคลึงไปทั่วทั้งเรือนกายอย่างเมามัน ไม่อาทรร้อนใจว่าหล่อนจะเจ็บปวดตรงไหนบ้าง
แองเจลล่าดิ้นรน พยายามปกป้องตัวเองจากน้ำมือของปีศาจในยามรัตติกาล แต่สุดท้ายแล้วความตั้งมั่นทั้งหลายทั้งมวลของหล่อนก็มีอันต้องสลายหายไปจนหมดสิ้น เมื่อฝ่ามือของหล่อนได้สัมผัสกับแผงอกที่ตัวเองแสนจะคุ้นเคย ผู้ชายคนนี้เหมือนบาร์ซาร์เหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นรสจูบ ฝ่ามือที่บดคลึงกายสาว หรือแม้แต่กลิ่นของลมหายใจ ทุกอย่างมันบอกว่าผู้ชายคนนี
