ค่ำคืนที่มีแต่คราบน้ำตา ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความเหน็บหนาวมันไม่มีหลงเหลืออยู่อีกแล้ว เมื่อรอบกายของหล่อนมีสัมผัสอบอุ่นของชายที่รักโอบกระชับเอาไว้ตลอดเวลา เขาทำเหมือนว่ารักหล่อน ทำเหมือนว่าคิดถึงหล่อน แต่ไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากบางเฉียบของเขาเลยสักนิด
“ปล่อยหม่อมฉันเถอะเพคะ” หญิงสาวดิ้นรนจะลงจากเตียง แต่เขาไม่ปล่อย
“ผมบอกแล้วไงว่าไม่ปล่อยคุณไปชั่วชีวิต...”
แองเจลล่าลุกขึ้นนั่ง บาร์ซาร์ลุกขึ้นตามทั้งสองจ้องหน้ากันนิ่ง ก่อนที่หญิงสาวจะเป็นฝ่ายถามออกมาก่อน “ฝ่าบาท... รักหม่อมฉันไหมเพคะ”
“ผมเคยบอกคุณไปแล้วนี่”
“ฝ่าบาทไม่เคยตรัส...”แองเจลล่าส่ายหน้าดิก และน้ำเสียงที่ดังออกมานั้นก็เต็มไปด้วยความผิดหวังยิ่งนัก
บาร์ซาร์ถอนใจออกมาหนักๆ เขารู้สึกประหม่าไม่น้อยที่จะต้องมาพูดถึงความรู้สึกของตัวเองต่อหน้าผู้หญิงที่ทำให้เขาอ่อนแอได้ทุกครั้งที่เห็นน้ำตาอย่างแองเจลล่า
“จำไม่ได้หรือไงจ๊ะทูนหัว... ผมเคย
