Ep 7 แรงดึงดูด
860 คำ
Ep 7 แรงดึงดูด
ก่อนจะโดนจับได้.....ไมจังรับงานให้ที่คลับของเด็กมหาลัยฉัน ตอนแรกก็ว่าจะไม่แต่มาคิดอีกทีใครจะจำฉันได้ล่ะ เงินดีด้วยดีลกันแค่ 3 วัน วันละ 3 ชม. เท่านั้น เพราะฉันมีเรียนไหนจะโปรเจกต์อีก ทำมากกว่านี้คงไม่ได้หลับได้นอนจะตายก่อนเรียนจบเอา บูธของคลับนี้อยู่ตรงกลางถ้ายืนอยู่จะมองเห็นทั่วร้านรวมถึงโซนชั้นลอย VVIP แต่จะมองไม่ถนัดมากเพราะข้างบน มุมค่อนข้างจะส่วนตัว อยู่ ๆ ระหว่างทำงาน มันเหมือนมีคนจ้องตลอดเวลา เลยพยายามมองหาความรู้สึกนั้นไปรอบ ๆ จะว่าลูกค้าก็ไม่ใช่ จนสายตาฉันไปหยุดที่ชั้นลอยผู้ชายคนนึง ยืนเอาศอกวางกับราวกระจกกั้นมือหนึ่งถือแก้ว อีกมือถือพอตสายตาจ้องมาที่ฉันไม่ยิ้ม...ไม่มีอะไรเลย มีแต่สายตาที่ต่างคนต่างจ้องกัน อารมณ์ใครหลบก่อนคนนั้นแพ้งี้
แน่นอนนนนน…ฉันแพ้สิ ทำงานอยู่ด้วย แต่ระหว่างนั้นก็แอบเงยหน้ามองจุดเดิม ก็เห็นเขาตลอดสบตากันทุกครั้ง จนฉันแอบหวั่นใจ แบบเอ่ะกูทำไรผิดมั๊ยวะ ก็VVIP อ่ะ ไม่รู้ไม่ถูกใจอะไรมาวันแรกด้วยเงินยังไม่ได้เลย ครบ 3 ชม. ฉันเลยแวะเข้าห้องน้ำของ พนง. ซึ่งอยู่แอบใต้ทางขึ้นโซน VVIP จัดการอะไรเสร็จ เดินออกมาล้างมือประตูห้องน้ำถูกผลักเข้ามา แม่งลูกรักพระเจ้าชัด ๆ สูง หล่อ ออร่าขนาดนี้ รอยสักที่แขนยิ่งเพิ่มความแบดเข้าไปอีก แต่…เอ่ะ เขาเข้ามาทำอะไร หน้าฉันคงเต็มไปด้วยคำถามเสียงล็อกประตูดัง กึก เรียกสติฉันกลับมา
"นายล็อกประตูทำไม"
"แรงดึงดูดอ่ะ"
เสียงนุ่มเรียบ พูดออกมาพร้อมก้าวเท้ามาประชิดตัวฉันกลิ่นน้ำหอมแสนเย้ายวนเตะเข้าจมูกฉัน ทำแอบเคลิ้มไปเสี้ยวนาที
"ทำอะไรอ่ะ ฉันจะร้องนะ"
มือทั้ง 2 ของฉัน พยายามผลักเขาออกแต่ไม่เป็นผล ร่างหนาไม่ขยับเขยื้อน แถมเอามือมาวางที่เคาน์เตอร์ล้างมือโดยมีฉันถูกขังไว้อยู่ตรงกลาง ฉันมองไม่เห็นหน้าเขาเจอแค่คางกับซอกคอ ลูกกระเดือกได้รูปมากพ่อคุณ เฮ้ย!!!!เดี๋ยวกูเคลิ้มไม่ได้เว้ย ใครก็ไม่รู้เนี้ยะแกจะโดนข่มขืนอยู่แล้วไอ้อุ่น
"ขอจูบได้ไหม…จูบเดียว" ไอ้บ้านี่เขาโน้มหน้าลงมาถาม ใกล้มากจนได้เสียงลมหายใจ
"นายบ้ารึเปล่าอยู่ดีๆ มาขอ ผญ จูบ" ฉันตะคอกออกไป
"ก็อยากได้อ่ะ ลองก่อนดิ่ถ้าไม่ชอบค่อยปฏิเสธ"
"ประสาท หลบเลยไม่งั้นจะร้องให้คนช่วย"
"ฮึ ไม่มีใครกล้าเข้าหรอก ถ้าขอแล้วไม่ยอมงั้นก็ไม่ขอล่ะ"
"ม่ะ อ่ะ อะ อย่า ดะ เดี๋ยว ฮะเฮ้ย"
ฉันยังพยายามที่จะหนีออกจากเขา สิ้นสุดประโยคปากเรียวนั้นก็กดลงมาที่ฉัน ฉันที่ดิ้นรนส่วนเขาก็ดิ้นแต่เป็นลิ้นเขาอ่ะดิ้นอยู่ในปากฉันเป็นที่เรียบร้อย เสียงหายใจขาดช่วงของฉัน จูบของคนคนนี้ ทำฉันหายใจไม่ทันแถมยังเป็นจูบแรกด้วย ไอ้บ้าเอ้ยแฟนก็ไม่ใช่ คนคุยก็ไม่ใช่ ใครก็ไม่รู้ให้ตายเหอะ……
ผมมองคนตรงหน้า แก้มสีพีชก้มหน้าอย่างเขินอายต่างจากบุคลิกภายนอกที่เห็น ผมแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าเดินตามเธอมาทำไม คนอื่นจะเรียกเธอว่าดีเจ เซกิ ลูกครึ่งญี่ปุ่น ปกติมีแต่คนเข้าหาผม แต่คนนี้ผมอยากได้มากทำไงดี
"ชอบไหมคะ"
ผมถามตรง ๆ ทีเผลอจนได้ เธอย่อตัวมุดออกจากวงแขนผมเปิดประตูหนีออกไป ผมเร่งเดินตามออกไปติด ๆ ไม่ลืมเอาป้ายบอกห้องน้ำเสียหลบออกด้วย จริง ๆ ก็กะว่าถ้าเธอไหลตามใจผม น่าจะยาวเลยเอาป้ายมาปิดทางเข้าไว้ ไม่ต้องมีคนมาขัดใจตอนกำลังได้ที่ แต่ตามเธอไม่ทันเธอชิงกลับไปก่อน เห็นว่ามาอีกพรุ่งนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาต่อก็ได้หนีผมไม่พ้นหรอก ผมจะเอาผมต้องเอาให้ได้
"แกจะรีบไปไหนลากฉันออกมาเนี้ยะยังไม่ได้ลาพี่ ๆ เขา"
"รีบกลับเถอะ ฉันปวดหัวพรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย"
"เอ่อ...พรุ่งนี้แกขับรถมาเองได้ไหมฉันไม่ทัน"
"ได้ ๆ วันนี้รีบไปเถอะ"
ฉันทิ้งตัวลงบนเตียงนึกถึงเรื่องเมื่อชั่วโมงก่อนหน้าฉันก็ร้อนขึ้นมาเสียดื้อ ๆ โอ๊ยไปจูบกับคนแปลกหน้าได้ไง แถมจูบตอบกลับเขาไปด้วย ถึงฉันจะไม่มีประสบการณ์มาก่อนแต่ก็พอรู้ว่าทำยังไง พอมานึกตอนนี้มันน่าอายมาก แต่เขาไม่รู้นี่ว่าฉันคือใคร...ช่างเถอะ จูบของเขาคือดี ดีจนฉันเขินอยู่คนเดียวได้
- ผู้เขียน
