"โชคดีค่ะคุณแอร์บัส" ผมขอตัวกลับก่อน และโบกมือลาสาวๆแอร์โฮสเตสที่มาด้วยกัน เพราะพ่อผมยังนอนอยู่ที่ห้อง และเมื่อเช้าท่านดูอืดอาดยืดยาดเหมือนคนไม่สบาย
แต่ที่ออกมาแบบนี้ไม่ต้องห่วงเรื่องน้ำอิงครับ เธอไม่ได้มาด้วยหรอก
ติ๊ด...
ผมแตะคีย์การ์ดที่ขอพ่อก่อนออกมาเมื่อเช้า และเปิดเข้าไปในห้องท่าน ก่อนที่จะได้ยินเสียงคนอาบน้ำแล้วผมถอดเสื้อกันหนาวพาดไว้ที่เก้าอี้
"พ่อครับ กินข้าวรึยัง?"
"..."
"พ่อ..."
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ผมเคาะประตูห้องน้ำแล้วเอียงหูฟัง พ่อผมไม่ใช่หนุ่มๆแล้ว อดห่วงไม่ได้ว่าจะลื่นล้มในห้องน้ำรึเปล่า แต่เมื่อเสียงน้ำถูกเบาลงผมก็พลอยสบายใจขึ้น
จึงเดินไปนั่งรอท่านที่โซฟา และมองวิวเมืองโตเกียวพลางๆ
จนประตูถูกเปิดออก แกร๊ก แล้วผมหันไปมองท่านเท่านั้น
"พ่อครับ เฮ้ย!"
"ว้าย! คุณแอร์บัส" ผมดีดตัวจากโซฟามองร่างบางที่เปลือยเปล่าสลับกับข้าวของในห้อง เฮ้ย! ของพ่อผมไปไหน มันเป็นห้องยัยบ้านี่ได
