รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาในหมูบ้านหรูหราแห่งหนึ่งซึ่งมีระบบรักษาความปลอดภัยเป็นอย่างดีและลูกบ้านทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นคนมีอันจะกิน อัครบดินทร์ซื้อบ้านหลังนี้ไว้เป็นรังรักระหว่างเขาและเธอโดยที่เขาจะแวะมาค้างด้วยอาทิตย์ละสองสามครั้ง ที่นี่มีแม่บ้านหนึ่งคนที่เขาจ้างไว้ดูแลเธอ ส่วนชยุตและอานนท์นั้นมีหน้าที่รับส่งเวลาที่เธอต้องออกไปทำงานหรือต้องการไปสถานที่ต่างๆ
“คุณแยมจะรับอาหารเย็นเลยไหมคะ” สมปอง แม่บ้านที่ถูกจ้างไว้ดูแลเธอเข้ามาถาม
“รับเลยก็ได้ค่ะพี่ปอง”
“รอสักครู่นะคะ” สมปองเดินหายเข้าไปทางห้องครัวเพื่อยกอาหารเย็นมาเสิร์ฟให้เจ้านายสาว
ยลดารับประทานอาหารเย็นอย่างเหงาๆ อย่างที่ทำเป็นประจำ แต่เธอยังไม่ชินและชอบที่ได้ทานพร้อมอัครบดินทร์มากกว่า แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นแทบนับครั้งได้ก็ตาม
อัครบดินทร์เป็นนักธุรกิจ เวลาของเขาเป็นเงินเป็นทอง และในฐานะท่านประธานใหญ่แห่งบริษัทน้ำเมาชื่อดังที่มีมูลค่านับหมื่นล้าน ภารกิจของเขาจึงหนักหนาไม่น้อย ยลดาอดคิดไม่ได้ว่าเส้นทางชีวิตระหว่างเขาและเธอไม่น่ามาบรรจบพบกันได้ แต่โชคชะตาก็ดลบันดาลให้มันเกิดขึ้น
หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวก็เดินขึ้นไปยังห้องนอนเพื่ออาบน้ำ และเตรียมตัวรอพบกับคนที่เธอคิดถึงทุกลมหายใจเข้าออก เธอคิดไม่ออกเลยว่าหากถึงวันที่อัครบดินทร์เบื่อเธอและขอจบความสัมพันธ์ เธอจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร เพราะการต้องอยู่ห่างเขาแค่สองอาทิตย์ เธอยังรู้สึกทรมานด้วยความคิดถึงขนาดนี้
‘แล้วเขาล่ะ...จะคิดถึงเธอบ้างไหม’
ร่างเปลือยเปล่าแสนงดงามของยลดาแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่มีฟองฟูฟ่องส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล หญิงสาวบรรจงลูบไล้ครีมอาบน้ำไปทั่วผิวอ่อนนุ่มอย่างช้าๆ เพื่อให้ความหอมซึมซาบเข้าไปในผิว หญิงสาวใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำค่อนข้างนานก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบร่างเปลือยอันแสนเย้ายวนของตัวเอง แล้วเดินออกมาเลือกชุดนอนซีทรูสีส้มขับผิวขาวผ่องให้ดูน่ามองน่าหลงใหลและเซ็กซี่เกินพิกัด
ยลดาลูบไล้ครีมบำรุงผิวไปทั่วร่างกายก่อนจะปิดท้ายด้วยการฉีดน้ำหอมราคาแพง หลังจากนั้นจึงก้าวขึ้นเตียงเปิดทีวีดูฆ่าเวลาระหว่างรออัครบดินทร์