พราวมุกค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างยากเย็น หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะเรียกสติตัวเองว่ากำลังอยู่ที่ไหน เสาน้ำเกลือ อุปกรณ์ทางการแพทย์ทั้งหลายที่รายล้อมตัวเธอ ไม่ผิดแน่เธอกำลังอยู่ที่โรงพยาบาล
ทันใดนั้น ความคิดสุดท้ายก็พุ่งเข้ามาในสมอง
ลูก! ลูกเธอล่ะ ยังปลอดภัยดีใช่มั้ย!
หญิงสาวลุกขึ้นพรวดจากเตียง ทำให้นายหัวกันต์ที่ฟุ่บตัวอยู่ข้างๆ ตื่นขึ้นมา
"พราว! พราว! ตื่นแล้วเหรอ เป็นไง เจ็บตรงไหนบ้าง"
เมื่อเห็นว่าคนที่นั่งเฝ้าข้างเตียงเป็นใคร คนตัวเล็กเมมปากอย่างน้อยใจ เพราะสิ่งที่เธอจำได้ การ์ตูนผลักเธอล้มลงกับพื้น และเป็นเขาที่โผเข้าไปกอดคนที่ทำร้ายเธอ เขาคงรักผู้หญิงคนนั้นมาก แม้ว่าเธอจะเจ็บปางตาย เขาด็ยังคงเลือกผู้หญิงคนนั้น ไม่ลือกเธอกับลูก
พอนึกถึงลูก น้ำตาก็ไหลลงมาเป็นทาง ตามใบหน้าสวย เขาจะรู้มั้ย ว่าผู้หญิงของ้ขา ทำร้ายเลือดเนื้อเชื้อไขแท้ๆของตัวเอง สองมือกุมหน้าท้อง เธออยากรู้เหลือเกินว่
