พราวมุกนอนหลับตานิ่งๆ อยู่บนเตียง เหตุเพราะเธอไม่อยากลืมตาขึ้นมาสบตากับนายหัวกันต์ที่นั่งจ้องเธออยู่ตลอดเวลา เธออึดอัดและรำคาญกับสายตาคมเข้มที่มองเธอหยาดเยิ้มราวกับขนมหวาน ทั้งที่ก่อนหน้าที่แสดงท่าทีรังเกียจเธอราวกับอะไรดี
ไหนจะการ์ตูน แฟนสุดที่รักของเขา ที่ไม่รู้ทำอีท่าไหน ถึงได้ปล่อยให้เขามานอนเฝ้าเธอแบบนี้ ไหนก่อนหน้านี้ รักกันนักหนา ราวกับจะแยกจากกันไม่ได้ เธอคิดอย่างไม่เข้าใจ
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพราวมุกแกล้งหลับ เธอปิดตาก็จริง แต่มันขยุกขยิกอยู่ตลอดเวลา น่าเอ็นดูและหมั่นเขี้ยวจนเขาอยากกดจมูกลงหอมเธอแรงๆ แต่ถ้าทำแบบนั้นเห็นทีเธอต้องตะเพิดไล่เขาออกจากห้องเป็นแน่แท้ เลยทำได้เพียงแต่นั่งจ้อง เด็กที่แกล้งหลับด้วยความเอ็นดู ดูสิว่าจะทำหลับได้อีกนานสักเท่าไหร่
"อาหารเที่ยงมาส่งแล้วค่ะ นี้ค่ะ ญาติ" พนักงานส่งอาหารยื่นถาดอาหารพร้อมยาให้กับนายหัวหนุ่ม เขายิ้มรับบางๆ แต่ก็ทำให้สาวน้อยที่เป็นพ
