ผู้บุกรุก
1024 คำ
"เข้ามาในห้องหนูทำไม ออกไปเลยนะ คิดจะมาทำอะไรเลว ๆ อีก คราวนี้หนูร้องให้คนมาช่วยจริง ๆ ด้วย ที่นี้แหละ คนจะได้รู้ว่าที่แท้นายหัวนะเลวแค่ไหน รังแกคนไม่มีทางสู้ แม้แต่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ยังทำได้ลง คนใจร้าย คนใจดำชั่วมาก ไม่สมกับที่เป็นลูกของนายแม่เลย คอยดูนะ หนูจะฟ้องให้หมด"
เธอรัวใส่จนหอบ หายใจไม่ทัน แต่แทนที่เขาจะโกรธ เขากลับขำเธอสะงั้น ท่าทางเหมือนแม่เสือสาว ทั้งที่อยู่ในผ้าขนหนูแบบนี้ก็เซ็กซี่ไม่หยอกนะเขาว่า
เมื่อพราวมุกเห็นเขามองเธอขึ้นลงไปทั้งตัว นาทีนั้นแหละ คนตัวเล็กถึงได้สติ ว่าเธออยู่ไหนสภาพไหน ทำท่าจะหันหลังกลับเข้าห้องน้ำต่อ แต่ร่างสูงกลับรั้งตัวเธอเอาไว้
"จะไปไหน ด่าต่อสิ คราวนี้ฉันสัญญาจะจูบให้ปากแตกเลย" คำพูดเขาเขาทำเอาเธอต้องเม้มปากหนี กลัวเขาจะทำแบบที่พูดจริง ๆ
"เอ้า พอนี้ก็เลิกปากแจ๋ว กลัวเป็นด้วยเหรอ"
"เข้ามาทำไม ออกไปเลย ไหนบอกว่าจะยกที่นี้ให้หนูแล้วตามมารังควาญทำไม คำพูดไม่เป็นคำพูด โตสะเปล่า เป็นถึงนายหัว"
"เหอะ ปากดี ให้อยู่นะให้อยู่แน่ แต่แค่ อยากมาทำหน้าที่ผัวที่ดี ไม่ได้เหรอจ๊ะเมียจ๋า"
สรรพนามที่เขาแทนตัวเองและเรียกเธอ ทำให้หญิงสาวหัวร้อนขึ้นมาทันที เธอผลักเขาสุดแรงจะอีกฝ่ายล้มลงบนเตียง แต่เหมือนเขาไม่ยอมแพ้ กลับกระชากเธอลงไปด้วย พราวมุกตาโต เมื่อตอนนี้ เธออยู่ในสภาพที่แนบชิดกับเขา แถมปมผ้าขนหนูก็หลุดลง ถ้าลุกหนี ก็คือต้องเปล่าเปลือยต่อหน้าเขาแน่ เธอทำอะไรอะไรไม่ได้ นอกจากจะระบายความโกรธด้วยการเอากำปั้นระดมทุบที่หน้าอกเขาสุดแรง แต่อีกฝ่ายกลับรวบสองแขนเธอด้วยมือเดียวของเขา
ก่อนที่นายหัวหนุ่มจะเอาปากร้อนชื้นของเขาประกบลงบนเรียวปากสวยของเธอ ทั้งดูดดึงแทะโลม แต่หญิงสาวไม่ยอมอ้าปากให้เขาสอดใส่ลิ้นเขาไป เธอฝืนจนสุดตัว มือหนาเลยเป็นฝ่ายเร่งเร้าโดยการบีบเต้านมที่แนบชิดกับตัวเขาอยู่ มีเพียงผ้าขนหนูผืนบาง ๆ ขวางกั้นเท่านั้น เมื่อเขาบีบเต้าเธอยากแรง จนหญิงสาวอ้าปากเพื่อจะด่าเขา อีกฝ่ายเลยได้จังหวะ สอดลิ้นหนาเข้าไปหาความหวานในโพรงปากเธอ สาวน้อยที่ไร้ประสบการณ์ เมื่อเจอคนที่ช่ำชองผ่านศึกสิงห์เหนือเสือใต้มาแบบเขา ในที่สุด คนตัวเล็กก็หลอมละลายเหมือนขี้ผึ้งลนไฟ นายหัวกันต์ยิ้มเยาะในใจ นึกว่าจะแน่ สุดท้ายก็ต้องมาร้องครวญครางอยู่ในอ้อมแขนเขาอยู่ดี
เขาทำท่าจะไปไกลกว่านั้น ด้วยการลูบไล่ลงไปตรงใจกลางความเป็นสาวของเธอ แต่มันก็ทำให้คนตัวเล็กได้สติ รีบจับปมผ้าขนหนู และรีบดีดตัวออกจากตัวเขาทันที เธอต้องแสร้งทำเป็นไม่กลัว ทั้งที่ตอนนี้ ตัวสั่นเทาเป็นลูกนกเปียกฝน
Rrrrr Rrrrrr
เสียงแจ้งเตือนสายเขาของชายหนุ่ม ทำให้สามารถเบนความสนใจของนายหัวหนุ่มไปได้ ทำให้หญิงสาวรู้สึกโล่งอกเธอรีบหนีเข้าห้องน้ำ ก่อนที่จะไม่ลืมคว้าเสื้อและกางเกงที่เธอเตรียมไว้ เข้าไปใส่ในห้องน้ำ
"ว่าไง ไอ้กฤช โทรมาไม่รู้จักเวล่ำเวลานะมึง" นายหัวกันต์บ่นใส่เพื่อนไป อีกฝ่ายงง ๆ เพราะใครมันจะไปรู้ล่ะ ว่ามึงกำลังทำอะไรอยู่
"น้องเชอร์รี่เขารอมึงนานแล้วนะ ไอ้เหี้ย นัดกันตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว ไม่ทราบเดี๋ยวนี้ กระบี่มึงขับมาไม่ถูกแล้วเหรอขอรับ" อีกฝ่ายก็ยียวนกลับมาไม่แพ้กัน
"เออ กูรู้แล้ว กำลังจะออกไปนี้แหละ จิกเก่งยิ่งกว่าไก่" พูดจบก็วางสายทันที ก่อนจะนั่งรอร่างบางที่เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ จนตอนนี้ก็ยังไม่ออกมา
ปัง ปัง
เสียงเขาทุบประตูห้องน้ำ ทำเอาคนที่หลบอยู่ข้างใน ใจเต้นแรงด้วยความกลัว
"จะออกมาคุยกันดี ๆ หรือจะให้พังประตูเข้าไป"จากนิสัยของเขา พราวมุกรู้ดีกว่าอีกฝ่ายไม่ได้แค่ขู่ เธอผ่อนลมหายใจเบา ๆ ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูออกไป
"มีอะไรที่ต้องคุยกันอีก คุณออกไปได้แล้ว หนูจะพักผ่อน" เธอพูดเสียงเรียบ พอเธออยู่ในสภาพที่ไม่โป๊ รู้สึกค่อยมีทางสู้กับเขาหน่อย
"แค่จะบอกว่า คืนนี้เดี๋ยวมานอนด้วย แต่หลับก่อนนะ ไม่ต้องรอล่ะ"เสียงทุ้มกระซิบก่อนจะก้มลงหอมแก้มเธอหนัก ๆ ทำเอาหญิงสาวหัวร้อนอีกรอบ หมายความว่าไง บอกว่าไม่สนใจจะเป็นนางบำเรอ คู่นอน หรืออะไรทั้งสิ้นแหละ พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องรึยังไง
"ทำไมหนูต้องให้คุณมานอนด้วย มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย หนูบอกแล้วไง ว่าข้อเสนอเลว ๆ นั้น หนูไม่สนใจ"
แต่เหมือนเขาไม่ได้สนใจฟังเธอเลย เดินออกไปทางประตูอย่างอารมณ์ดี ฮัมเพลงเบา ๆ เป้นการกวนโมโหเธอด้วย พราวมุกกระทืบเท้าด้วยความขัดใจ เธอเกลียดเขาเหลือเกิน คนบ้า ทำไมเขาพูดจาไม่รู้เรื่อง เธอไม่ยอมให้เข้ามาหรอก ประตูนี้เธอจะลงกลอนให้หมด มีกุญแจสำรองเหรอ เก่งนักใช่มั้ย หญิงสาวคิดในใจ ถ้าเขามาได้ ก็ขุนแผนแล้วล่ะ นอกจากจะลงกลอนแล้ว ร่างบางยังลากโซฟามากั้นไว้หน้าประตู กว่าจะเสร็จเล่นเอาเธอเหงื่อซ่ก จนตัดสินใจอาบน้ำใหม่อีกรอบ
- ผู้เขียน
