พราวมุกถอนหายใจหน้ากระจกเฮือกใหญ่ ก่อนจะล้างมือที่หน้ากระจกให้สะอาด คนตัวเล็กรู้สึกหน่วง ๆ ยังไงไม่รู้ หวังว่าคงจะคิดถูกที่ทำแบบนี้ แต่ทำไมเธอไม่ได้รู้สึกดีอย่างที่คิดเลย หญิงสาวพยายามรวบรวมสติที่กำลังกระเจิดกระเจิง ก่อนจะเดินออกอย่างห้องน้ำอย่างเหม่อ ๆ
"อี๊ดดดดดด (กรี๊ดดดดด)" จังหวะที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ กลับมีมือปริศนามาปิดปากเธอเอาไว้ ก่อนจะดันตัวเธอเข้าไปในซอกแคบ ๆ นาทีนั้นเธอถึงได้เห็นว่าเป็นเขา นายหัวกันต์ สายตาดุดันเต็มไปด้วยความโกรธที่จ้องมองมา ทำให้ขนท้ายทอยเธอลุกชันยังไงไม่รู้
"เป็นบ้าอะไร มีอะไรจะคุยกับหนูอีก" แม้จะหวั่น ๆ กับสายตาของเขาจนต้องลอบกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ แต่ก็ทำใจดีสู้เสือไว้ก่อน
"เธอเก่งนะ ที่ท้าทายคนแบบฉัน หึ" เขากวาดสายตาขึ้นลง มองเธอในชุดสวย ๆ นี้อย่างยียวน อยากจะกระชากให้มันแหกคามือนัก
"หนูไปท้าทายอะไรนายหัว หนูก็ใช้ชีวิตของหนู นายหัวต่างหาก มายุ่งอ
