“อาเทียร์~ มิลินให้ค่ะ”
“ขอบคุณค่ะมิลิน” เธอหันไปรับขนมถ้วยฟูสีชมพูจากมิลินมาแล้วกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะอุ้มหลานสาวมานั่งบนตักตัวเอง
“ป้อนอาเทียร์หน่อยสิคะ”
“อ้าม~” มิลินบิขนมถ้วยฟูพร้อมกับทำเสียงขณะกำลังป้อนคาร์เทียร์ ทั้งคู่ผลัดกันป้อน มิราที่เดินเอาน้ำผลไม้คั้นสดมาวางลงให้มองภาพอาหลานเล่นกันด้วยรอยยิ้ม
“ช่วงนี้มิลินชอบกินขนมถ้วยฟูมาก วันไหนไม่ได้กินจะงอแงเลยละ” มิราพูด ปกติลูกสาวไม่ค่อยแบ่งของกินให้คนอื่นโดยเฉพาะของโปรด คงคิดถึงคาร์เทียร์มาก บ่นหาทุกวัน บางทีร้องไห้จนคาร์มินต้องวิดีโอคอลไปให้คาร์เทียร์บอกฝันดีก่อนนอน
มิลินติดคาร์เทียร์ พอรู้ว่าวันนี้อาจะมาหาดีใจใหญ่ ขนมถ้วยฟูบนจานก็จัดเตรียมเองกับมือ ถึงมิลินอายุได้ไม่กี่ขวบ ทว่าบางมุมก็ดูเหมือนผู้ใหญ่ สามารถทำอะไรเองได้ด้วยตัวเอง
“ถ้ามิลินชอบกินถ้วยฟู ไว้คราวหน้าอาเทียร์ซื้อมาฝากเยอะๆเลยดีไหมคะ”
“ดีค่ะ!”
คาร์เทียร์อมยิ้ม
