วันต่อมา
คาร์เทียร์ขยับเข้าหาไออุ่นจากคนข้างกายพร้อมกับตวัดเรียวแขนกอดเอวแกร่ง แรงขยับยุกยิกบวกกับไออุ่นจากลมหายใจที่เป่ารดลงมาปลุกคิระให้ตื่นจากการนอนหลับ
มาเฟียหนุ่มลืมตาขึ้นท่ามกลางอาการงัวเงีย ก้มมองคนตัวเล็กที่กำลังนอนกอดตัวเองอยู่แล้วยิ้มเบาๆ ยกแขนขึ้นพาดผ่านศีรษะทุย จังหวะนั้นคาร์เทียร์ขยับเข้าไปนอนในอ้อมกอดอุ่นอัตโนมัติ
บทรักเมื่อคืนหนักหน่วงพอสมควร กว่าพายุสวาทจะสิ้นสุดก็เกือบได้ยินเสียงไก่ขันแล้ว คาร์เทียร์เหนื่อยล้าที่สุด ตอนนี้ยังคงนอนหลับไม่รู้สึกตัว
เขามองคาร์เทียร์แล้วยิ้มเบาๆ พลางเกลี่ยแก้มนวลใสด้วยความเอ็นดูตามไปด้วย
‘เพราะพี่คิระนั่นแหละ’
‘ฉันทำไม’
‘เพราะพี่คิระทำให้เทียร์หึง’
‘อธิบายไปแล้ว’
‘กะ…ก็ยังหึงอยู่ดี’
“เด็กขี้หึง…” เขาพูดพร้อมกับพิศมองคนในอ้อมกอด ปล่อยให้คาร์เทียร์นอนหลับโดยไม่ปลุก ท่าทางเธอคงเพลียมากจากบทรักเมื่อคืน เขาเองไม่ต่างกัน
วันนี้เป็นวันหย
