ตอนนี้คนทั้งบาร์กำลังจับจ้องมาที่เธอและคิระ นอกจากทำตัวไม่ถูกแล้วยังเขินคนที่กำลังมองอยู่ด้วย เธอมองช่อดอกไม้ที่คิระถืออยู่หนึ่งครั้งสลับกับใบหน้าหล่อเหลา
“เทียร์ไม่ชอบกุหลาบสีแดง”
“พี่ตั้งใจซื้อมาง้อ”
“งั้นเทียร์จะรับไว้แล้วกัน” เธอไม่ชอบกุหลาบสีแดงจริงๆ แต่ก็ไม่อยากทำลายน้ำใจของเขาที่ตั้งใจซื้อมาง้อ ไม่คิดว่าคนเย็นชาแบบคิระจะมีโมเมนต์แบบนี้ด้วย
เธอรับช่อดอกไม้จากเขามาวางไว้ข้างๆ
“หายงอนรึยัง”
“งอนอะไรคะ”
“ไม่ได้งอนพี่อยู่เหรอ”
“เทียร์จะงอนพี่คิระทำไม” เธอพูดพลางหยิบเฟรนช์ฟรายส์ไปจิ้มชีสแล้วเอาเข้าปาก ชอบจิ้มใส่ชีสเพราะมันอร่อยมาก
“เพราะพี่ขอเลื่อนวันไปฮันนีมูน แถมยังปล่อยให้เทียร์อยู่คนเดียวทั้งที่กำลังรู้สึกไม่โอเค”
เขาก็รู้นิว่าเธอไม่โอเค ตอนนี้ก็ยังรู้สึกไม่โอเคอยู่ ทว่าเขาก็เลือกหน้าที่มากกว่าเลือกเธอ เป็นใครจะไม่รู้สึกน้อยใจบ้าง ต่อให้เธอพยายามเข้าใจเขามากแค่ไหน ก็ต้องมีบ
