“ไว้มัลดีฟส์เราค่อยไปกันรอบหน้านะ”
“เทียร์ยังไงก็ได้อยู่แล้ว แค่มีพี่คิระอยู่ด้วยก็พอ” วันนี้เขามาคุยงานกับลูกค้าคนสำคัญที่พัทยา เลยถือโอกาสพาเธอมาฮันนีมูนด้วยสองวัน ชดเชยที่คราวก่อนทริปฮันนีมูนล่มไม่เป็นท่า
ถึงไม่ได้ไปฮันนีมูนไกลถึงมัลดีฟส์ ทว่าเธอก็ไม่ได้ซีเรียส บวกกับเป็นคนขี้เกียจเดินทางและเก็บกระเป๋าด้วย เธอไปไหนก็ได้ขอแค่มีเขา
“วาดรูปอะไร” เขาก้มลงมองภาพบนสมุดวาดรูปของคาร์เทียร์ เป็นสเก็ตภาพที่ยังดูไม่ออกว่าคืออะไร
“ไม่บอกหรอก” รอวาดเสร็จเดี๋ยวเขาก็รู้เอง
“ดูเหมือนคนเลยนะ”
“ไม่บอกกก” เธอลากเสียงยาวๆ ก่อนจะหันกลับมามองรูปภาพในสมุดวาดรูปต่อพร้อมกับอมยิ้มกริ่ม
“วาดพี่เหรอ?”
“คิดเองเออเอง”
“หรือวาดคนอื่น?”
“วาดเสร็จเดี๋ยวก็รู้เอง”
“วาดพี่อยู่แน่ๆ”
คาร์เทียร์หันไปจิ๊ปากพร้อมกับชักสายตาใส่ กลับกลายเป็นท่าทางน่ารักสำหรับคนเป็นสามี ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดูน่ารักและน่าเอ็นดูในสายตา
