นาทีต่อมา_
"กรี๊ด!!!!พี่เกอร์! พี่เกอร์อยู่ไหน!!!" คนท้องกรีดร้องด้วยความกลัว ยกมือสองปิดดวงตาไม่กล้ามองเบื้องหน้า รีบยกเท้ากรูถอยหลัง เธอไม่รู้ว่าเป็นคนหรือสัตว์ร้าย
"........" แต่แล้วเสียงเท้าเดินหยุดชะงัก มาหยุดตรงเบื้องหน้ามองคนมีความกลัวจนตัวสั่นเทา จนในที่สุดแล้วคนใจแข็งก็หลุดเสียงเรียกชื่อที่รอคอยมานาน
"หนูกลัว พี่เกอร์!!!!" ลูกปัดยังยกมือปิดหน้า ส่งเสียงร้องเรียกสุดดังหวังให้เขาได้ยิน ว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย
"พี่อยู่นี่ ...เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม" คนตัวสูงรีบโอบกอดร่างอรชร เป็นสัมผัสแรกในรอบเดือนที่เธอยินยอม ปล่อยให้ใบหน้าหวานแนบแผงอกอุ่น รับรู้ได้ยันน้ำตาไหลซึมเสื้อเชิ๊ต
"มันใช่เวลาไหมเล่า! ตัวอะไรไม่รู้มันวิ่งมาเมื่อกี้ มันน่ากลัวมากๆ เลย" เธอเผลอกอดเอวสอบแน่น ราวเป็นสิ่งพึ่งพิงสุดท้าย ก้อนใจดวงน้อยเต้นตึกตัก ยามสูดกลิ่นน้ำหอมชายคุ้นเคย
"พี่ไปไล่งูหน่ะตัวใหญ่มาก
