วันต่อมา_
"หนูลูกปัดไม่เหลือใครสักคนแบบนี้ ถ้าตื่นขึ้นมาคงเสียใจแย่เลย" นาเบลเอ่ยบอก ขณะยกมือขึ้นลูบแผ่นหลังกว้างของลูกชาย เขาไม่ยอมลุกขึ้นไปไหน หรือจะกินจะทำอะไร เอาแต่นั่งเฝ้าหญิงสาวคนรักไม่ห่าง
ส่วนสามีติดงานสำคัญ จึงแวะส่งท่านแล้วค่อยมารับช่วงบ่าย
"ผมจะอยู่ข้างเธอเอง" น้ำเสียงเข้มบอก จับมือบางไม่ยอมปล่อย หลังแพทย์อนุญาตให้ย้ายคนเจ็บเข้าห้องพักฟื้นได้ และเรื่องทารกในครรภ์คงต้องรอดูตอนยารักษาหมดฤทธิ์
ร่างอรชรในชุดผู้ป่วยสีฟ้าอ่อน หลับตาพริ้มพ่วงสายเครื่องมือมากมาย แต่บนใบหน้ายังเหมือนมีรอยยิ้มหวานอยู่
"เข้มแข็งไว้นะไลเกอร์ เรากำลังจะเป็นพ่อคน อย่าได้อ่อนแอจนน้องพึ่งพาไม่ได้" ขณะท่านบอก พลางนึกถึงสามีช่วงในอดีต แม้จะถูกบังคับแต่งงาน แต่ต้นไม้ไม่เคยทิ้งให้ท่านลำบากเลยสักครั้ง
"ครับ"
ก็อก! ก็อก!
"สวัสดีเฮีย ผมเอาของมาเยี่ยมกับยัยพิพิมหน่ะ" คาเรนถือกระเช้าอาหารบำรุงมากมาย ส่ง
