@ ตึกร้าง
ในสถานที่รกร้างถูกปกคลุมกิ่งไม้แห้งๆ ทั้งสกปรกและมืดมองเห็นเลือนลางจากหลอดไฟถนนส่องเข้ามา
"คุณป้า!!!ฮือ...พวกมันทำอะไรคุณป้าคะ เจ็บหรือเปล่าคะ" ลูกปัดรีบตะเกียกตะกายขยับไปหาร่างของหญิงวัยกลางคน แม้สองมือถูกเชือกพันธกานต์แน่น แต่ด้วยความเป็นห่วงจึงไม่อาจรั้งเธอให้อยู่เฉยได้
"ป้าไม่เจ็บเลย ป้าขอโทษที่ดึงลูกปัดเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ป้าขอโทษจริงๆ" ป้าจิตตรีรีบโอบกอดหลานสาวด้วยไหล่ เพราะท่านเองก็ถูกมัดมือไว้เช่นกัน ส่วนสามีกับผู้บงการต่างยืนดูราวเป็นเรื่องธรรมดา
"ไม่เป็นไรเลยค่ะ มันไม่เกี่ยวกับคุณป้าเลย อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ" น้ำตาเม็ดโตไหลอาบ เธอรู้สึกสงสารท่านจับใจ แต่ลำพังตัวเองยังเอาไม่รอด จะช่วยท่านได้อย่างไรดี
"ลูกปัดหาทางหนีออกไปไม่ต้องห่วงป้า ป้าแก่แล้วเดี๋ยวก็ตายอยู่ดี รีบหนีไปให้ไกลเลยลูก" ท่านตั้งสติขยับมาบอกใกล้หูบาง กลั้นไม่ให้มีเสียงสะอื้นใดใดหลุดออกมา
"ยังไ
