เปลือกตาที่กระพริบขึ้นถี่ๆขึ้นเพื่อปรับแสง ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปๆรอบ เธอรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งมาทับที่แขนของเธอ
“ราจีฟ…”
เธอยันตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วค่อยๆเอาแขนออก แล้ววางศีรษะราจีฟลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา เขาดูผอมไปเยอะ หนวดไรขึ้นเต็มไปหมด สภาพดูไม่ได้เลยทีเดียว
“ริน…”ราจีฟลืมตาขึ้น เมื่อรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวบนเตียง
“ลูกอยู่ไหน”เธอถามหาลูกน้อยของเธอ
“เดี่ยวพี่ไปบอกพยาบาลให้นะ”พูดเสร็จราจีฟก็เดินออกไปหาพยาบาล เธอมองราจีฟที่เดินออกไปด้วยความรู้สึกที่สับสน เธอจะทำยังไงต่อไปดี ให้อภัยเขา แต่เธอจะเชื่อมั่นได้ยังไงว่าเขาจะไม่กลับมาทำร้ายเธอกับลูกอีก
“สวัสดีค่ะคุณแม่ พาลูกน้อยมาส่งแล้วค่ะ”พยาบาลพูดขึ้น พร้อมกับอุ้มทารกตัวน้อยส่งให้มารดา
วินาทีแรกที่ได้สัมผัสลูกน้อย น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ มันรู้สึกตื้นตันไปหมด
“ลูกแม่…”เธอก้มลงจุมพิตที่หน้าผากลูกน้อยแผ่วเบา พยาบาลและราจีฟต่
