"หนูขอโทษค่ะ เฮียอย่าทิ้งหนูไปได้ไหม หนูต้องการเฮียนะคะ" แล้วเขาก็หันกลับมาทั้งๆที่ฉันยังสวมกอดเขาอยู่ทำให้ใบหน้าเราใกล้กัน แต่ฉันก็ยังเตี้ยกว่าเขานะแค่เขาก้มลงมา แล้วเช็ดน้ำตาออกให้ฉัน ตอนนี้เขาโคตรหล่อเลยยิ่งทำตัวอบอุ่นแบบนี้ ฉันก็ยิ่งหวั่นไหวกว่าเดิมสิ แค่หลงรักอยู่ฝ่ายเดียวก็จะตายอยู่แล้ว
"ร้องไห้ทำไม หยุดร้องได้แล้วมันน่ารำคาญ"
"หยุดก็ได้ค่ะหนูจะไม่ร้องแล้ว เฮียจะอยู่กับหนูมั้ยคะ" จะซึ้งอยู่แล้วเชียว
"อืมม"
"เฮียของหนูน่ารักจังเลยค่ะ " ฉันสวมกอดเขาไว้แน่น กอดที่ฉันโหยหามานาน เขาไม่ได้ผลักฉันออกแถมยังยืนให้กอดด้วย
"อย่าเพิ่งผลักรสาออกนะ อยู่ให้รสากอดแบบนี้นานๆนะคะคนหล่อของรสา"
"อย่ามาเต๊าะ"
"ไม่ชอบหรอคะ ได้เป็นคนหล่อของรสาเลยนะคะ"
"เป็นไข้ต้องปากหวานขนาดนี้เลยหรอ แต่คนชมว่าฉันหล่อเยอะจนฉันชินแล้ว"
"เฮีย.." ฉันมองหน้าเขาก่อนจะใช้มือรั้งท้ายทอยเขาไว้แล้วยื้อขึ้นไปจูบริมฝีปากเข
