"พี่แพรวาคะ ถ้าเฮียไม่เป็นอะไรแล้วรสาขอกลับเลยนะคะ ไปค่ะพี่ติน" คนตัวเล็กพูดกับแพรวาหน้ายังไม่มองผมด้วยซ้ำ แถมจับมือไอตินเดินออกไปอีก มันจะมากเกินไปแล้วนะ ผมลุกขึ้นแล้วรีบเดินไปกระชากแขนรสาออกมาจากไอ้ติน ก่อนจะปล่อยหมัดลงที่หน้ามัน
"เฮียหยุดนะ เป็นบ้าอะไรมาต่อยคนอื่น พี่ตินเจ็บมั้ย" เธอผลักผมออกแล้วเข้าไปประคองไอ้ตินลุกขึ้นต่อหน้าต่อตาผม
"รสา！ปลอกคอที่ฉันใส่ให้มันหายแล้วหรอ ถึงได้หลงเจ้าของ"
"มันไม่เคยมีต่างหากค่ะ รสาไม่เคยคิดว่ามีปลอกคอ แล้วรสาก็ไม่มีเจ้าของด้วย"
"หรอ ！กล้าท้าทายฉันหรอ ฉันเตือนแล้วใช่ไหมว่าอย่าให้ฉันเจอเธออยู่กับไอ้ลูกหมาตัวไหน ไม่งั้นฉันจะเล่นงานมันให้หนัก รวมทั้งเธอด้วยรสา"
"เฮียคิดจะทำอะไร หยุดความคิดนั้นเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่อยากให้รสาเกลียดเฮียไปมากกว่านี้ แค่นี้รสาก็ไม่อยากจะมองหน้าเฮียแล้ว"
"ไม่อยากจะมองหน้าฉัน แต่เมื่อก่อนอยากมีฉันนอนกอดทุกคืน/ เปี๊ยะ ！หยุดพูดเ
