แต่ช่างแม่งเข้ามาขนาดนี้จะหยุดได้ไง อารมณ์ผมมันมาไกลแล้วถ้าไม่ได้ปลดปล่อยผมคงตายแน่ๆ ผมอัดแรงกระแทกถี่รัวขึ้นเรื่อยๆจนร่างคนตัวเล็กสั่นคลอนไปหมด
"เฮียย~~รสาไม่ไหว~~หยุดได้มั้ย..รสา..."
"รสาอะไร"
"รสาปวดฉี่..ไม่ไหวแล้ว..รสาจุกด้วย..เฮียย..ช่วยรสาด้วย..รสาหายใจไม่ทันแล้ว"
"หึ！เด็กน้อยจริงๆ ปวดฉี่ก็ฉี่ออกมาเลยครับเด็กดี..ซี้ดดด~~เฮียก็ปวดฉี่เหมือนกัน"
"ไม่เอา..รสาจะไปเข้าห้องน้ำ..อื้ออ~~ปล่อยสิคะ..อ๊าาา~~เฮียบ้าปล่อยรสานะ อ๊าาง"
"ปล่อยได้ไง..เฮียจะเสร็จแล้วเหมือนกัน..อ๊าาาส์.." เราสองคนร่างกระตุกพร้อมกัน ช่องทางอันคับแคบของเธอตอดรัดลูกชายผมไม่หยุด จนผมต้องดึงมันออกมาแล้วถอดปลอกป้องทิ้งลงพื้น ก่อนจะสวมอันใหม่อีกรอบ เพราะมันยังปวดหนึบไม่หายผมสอดมันเข้าไปใหม่
"แม่งเลือดออกเยอะจังวะ"
"เฮีย..รสาเจ็บ"
"เฮียขออีกรอบเดียว สัญญาว่าครั้งนี้จะปล่อยจริงๆ" ผมเริ่มขยับมันอีกรอบ แต่ครั้งนี้ดูเหมือ
