87.อย่ายั่วโมโห

1758 คำ

"ฝันดีเหมือนกันครับ" เธอหลับตาลงผมเองก็เช่นกัน ดึงผ้าห่มขึ้นมาให้เธอก่อนจะนอนกอดเธอแล้วหลับไปพร้อมๆกัน จนเวลาล่วงเลยมาถึง 5:30น.นาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้ผมรีบตื่น แต่คนตัวเล็กไม่ยอมตื่น "รสา..ตื่นได้แล้วครับ 05:30 น แล้วนะ เดี๋ยวเฮียไปส่ง" ผมเขย่าคนตัวเล็กที่เอาแต่นอนหลับตาพริ้ม แต่เขย่าเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น "อื้อ~อย่าพึ่งกวน คนนอนอยู่ไม่เห็นหรือไงคะ" เธอพูดขึ้นมาทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา "จะเอาแบบนี้ใช่ไหม ?" ผมถกเสื้อเธอขึ้นรวมถึงปลดบราออกด้วย แล้วก้มลงไปใช้ลิ้นลงไปสะกิดยอดประทุมถันของเธอ ก่อนจะใช้ปากครอบครองสองเต้าป้อนมันเข้าปากแล้วออกแรงดูด จนคนที่หลับอยู่รู้สึกตัวครางเสียงหลงออกมา "อื้ออ~เฮียคะ..อย่าดูดค่ะ..รสายอมแล้ว ตื่นก็ได้ค่ะ" ผมยอมผละออกจากเต้าเธอเพราะกลัวจะสาย ส่วนเธอลุกขึ้นมานั่งก่อนจะล็อคคอผมเข้าไปกัดฝังรอยบนคอ "อ๊ะ~ยัยเด็กดื้อทำอะไรอีกแล้วครับ รอยเก่ามันยังช้ำอยู่นะ ..?" เธอผละร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม