"เฮียยย~ฮื้อๆๆ~รสาคิดว่าจะไม่ได้เจอหน้าเฮียแล้ว คิดว่าเฮียทิ้งรสาไปแล้ว ทำไมเฮียมาช้าจัง รู้มั้ยว่ารสากลัวแค่ไหน ฮือๆ" กำลังคุยกันอยู่ฝนก็กระหน่ำเทลงมาทำให้เรารีบลุกขึ้น
"เฮียขอโทษที่มาช้า กลับกับเฮียนะ"
"ค่ะ" เฮียถอดเสื้อตัวเองออกมาให้ฉันใส่ ส่วนเขาก็เปลือยท่อนบน ก่อนจะอุ้มฉันไปขึ้นรถแล้วคาดเข็มขัดให้ ฉันไม่พูดอะไรต่อเอาแต่นั่งชันเข่าแล้วร้องไห้อยู่อย่างนั้น จนตัวสั่นไม่รู้ว่ากลัวหรือหนาวกันแน่เพราะตอนนี้ฉันเปียกไปทั้งตัว ยังตกใจไม่หายกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้
"รสา เฮียอยู่นี่แล้วหนูปลอดภัยแล้วนะ วันหลังเฮียจะไม่ปล่อยหนูอยู่คนเดียวเด็ดขาดเฮียขอโทษ " ผมยื่นมือเข้าไปเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ ก่อนจะก้มลงไปประกบริมฝีปากบางของเธอเบาๆเพื่อเป็นการปลอบโยนเธอ
"เฮียอย่าทิ้งรสาอีกนะ ฮึก~ฮือๆ~ต่อไปรสาจะไม่ดื้อ ไม่เถียง รสาจะเชื่อฟังเฮีย ฮึกๆ~ฮือๆ"
"อย่าร้องสิครับ ยิ่งรสาร้องเฮียก็ยิ่งรู้สึกผิดนะรู้มั้ย
