"อืมม..ทำไมรสาไม่รับสายกู น้องอยู่กับมึงไหม..บอกให้รับโทรศัพท์กูหน่อยกูจะเป็นบ้าแล้วเนี่ย" ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าขึ้นมาจริงๆ
"รสา..เฮียโทรมาถามว่าทำไมมึงไม่รับโทรศัพท์.."
"มึงถามเฮียมึงดิว่ากูสำคัญด้วยหรอ..คนที่สำคัญน่าจะไม่ใช่กูมั้ง"
"ได้ยินแล้วใช่ไหมเฮีย ไปทำอะไรให้มันโกรธมาอีกล่ะ คงไม่ใช่เรื่องเมื่อเช้านี้นะ"
"เมื่อเช้าอะไรวะ ?"
"อันนี้เฮียต้องคุยกับมันเองแล้วแหละ เพราะหลังจากที่เฮียไปมันก็ไม่ได้มากินข้าวกับพวกผม ผมเห็นมันเดินตามเฮียไป"
"ชิบหาย！"
"ชิบหายอะไรเฮีย " ไอ้สิงหารีบถามผม
"กูไปจัดการเรื่องกิ้ฟ รสาต้องเห็นกิ้ฟยืนกอดกูอยู่แน่ๆ"
"ผมไม่รู้เคลียร์กันเอาเองนะ ตอนนี้ผมออกมากินข้าวข้างนอกกับพวกมัน เอาไว้ตอนเย็นหลังเรียนเสร็จแล้วค่อยมาคุยกับมันเดี๋ยวผมล็อคตัวไว้ให้"
"อืม "
#ตอนเย็น
น้องปี1ของคณะบริหารธุรกิจมารวมตัวกันใต้ตึก ผมจึงมานั่งดูรสา ดูแบบห่างๆ เพราะตอนนี้ดูจ
