เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง นักรบกับจอมใจกลับมาถึงเพนท์เฮาส์ในเวลาต่อ วงแขนแกร่งโอบไหล่แบบบางตั้งแต่ลงจากรถจนกระทั่งพวกเขาขึ้นมาถึงเพนท์เฮาส์สุดหรู ความรู้สึกผิดกัดกินในใจของนักรบอยู่ไม่น้อย
ชายหนุ่มร่างกำยำพาหญิงสาวเข้ามาในห้องนอน จอมใจไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาเลยสักคำระหว่างทางจนกระทั่งมาถึงเพนท์เฮาส์
นักรบนั่งลงบนเตียงกว้าง เขาอ้าขาออกกว้างก่อนที่เขาจะดึงรั้งร่างบางมานั่งลงตรงกลางระหว่างเรียวขาแกร่ง มือหนาเอื้อมมากอดรัดเอวบางเอาไว้ทั้งสองข้างตรงหน้าท้องแบนราบ
“จอมใจ ฉันไม่อยากให้เธอเข้าใกล้พ่อของฉัน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมา
“ฉันกับพ่อไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ ฉันเกลียดพ่อของตัวเอง” นักรบเอ่ยต่อ
“ทำไมคะ” จอมใจเอ่ยถามออกไปทั้งๆ ที่เธอเองก็รู้เรื่องราวมาบ้างแล้วจากที่ณิชาเล่าให้เธอฟัง
“พ่อของฉันมีบ้านเล็กบ้านน้อยมาตั้งแต่ฉันเด็กๆ และเขาก็ทำร้ายร่างกายและจิตใจของแม่ฉันมาตลอด พอฉันเริ่มเข้าส
