บทที่ 30 การกระทำสำคัญกว่าคำพูด

1664 คำ

นักรบตื่นขึ้นมาในช่วงสี่โมงเย็นของวันเพราะได้นอนกอดร่างนุ่มนิ่มจึงทำให้เขาหลับสนิทมากกว่าปกติ ส่วนจอมใจเธอตื่นนานแล้วแต่เธอไม่กล้าขยับตัว หญิงสาวกลัวว่านักรบจะตื่น เธอจึงปล่อยให้ชายหนุ่มกกกอดเธออยู่อย่างนั้นจนเธอเมื่อยขบไปทั้งตัว “อืออ ตื่นนานหรือยัง” ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาพลางเอ่ยถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงงัวเงีย “สักพักแล้วค่ะ” หญิงสาวตอบกลับ “แล้วทำไมไม่ปลุกฉัน” ร่างกำยำเอ่ยถามต่อ “ฉันอยากให้ท่านประธานพักผ่อนให้เต็มที่ค่ะ” “เดี๋ยวฉันไปล้างหน้าล้างตาก่อน แล้วเดี๋ยวไปเดินเล่นชายหาดกัน” พูดจบ ชายหนุ่มคลายวงแขนที่กอดรัดหญิงสาวไว้แน่นออกช้าๆ นักรบปล่อยร่างอวบอิ่มให้เป็นอิสระ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นและเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที ใช้เวลาไม่นาน นักรบเดินออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ดูสดชื่นขึ้นกว่าเมื่อสักครู่นี้ จอมใจกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์รอชายหนุ่มอยู่ตรงปลายเตียงนอน “ไปกันเถอะ” ชายหนุ่มพูด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม