สองอาทิตย์ต่อมา
ชายหนุ่มร่างกำยำนั่งอยู่บนเก้าอี้กำลังก้มหน้าก้มตากับเอกสารตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด เนื่องจากช่วงนี้งานของนักรบรัดตัวจนแทบไม่มีเวลาทำอะไรตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาหลังจากกลับมาจากภูเก็ต
“ขออนุญาตค่ะ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงหวานของจอมใจเอ่ยขึ้นมา หญิงสาวเปิดประตูแง้มเข้ามาภายในห้องทำงานของนักรบ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาและหันไปปิดประตูห้องไว้เหมือนเดิม
“กาแฟค่ะ” มือบางยกถาดกาแฟเดินมาวางไว้บนโต๊ะให้ชายหนุ่ม
นักรบวางแฟ้มเอกสารลงทันทีที่เห็นหญิงสาวเดินเข้ามาในห้อง เขารู้สึกคิดถึงและโหยหาร่างอวบอิ่มเหลือเกินแต่เพราะงานที่กองเป็นภูเขาทำให้เขาและเธอไม่ได้มีเวลาให้กันและกันเลย พวกเขามีเวลาแค่ตอนที่อยู่บริษัท หลังจากที่กลับเพนท์เฮาส์ไปจอมใจก็อยู่กับแม่และนักรบก็กลับมาทำงานที่เพนท์เฮาส์ต่อจนดึกดื่นทุกวัน
“จอมใจ เดินมาตรงนี้หน่อย” เสียงทุ้มเอ่ยสั่ง
“ท่านประธานจะเอาอะไรหรือ
