“อืมมม อาน่ะใจดีอยู่แล้ว...ถ้าพลอยไม่ดื้อนะ”
ชายหนุ่มตอบเธอ ด้วยใบหน้าที่กรุ้มกริ่ม แล้วเหยียบคันเร่งขับรถออกจากสนามบินไป
“หนูไม่ดื้อหรอกค่ะ สัญญาเลย”
เด็กสาวทำเสียงอ้อนอ่อนหวาน หว่านเสน่ห์ใส่ไม่หยุด ขณะที่คนฟังต้องพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกวูบวาบผ่าวร้อนที่เกิดขึ้นภายใน เอาไว้ตลอดทางที่ขับรถจนกระทั่งกลับมาถึงบ้าน
ตรัยเตวิชพาพลอยประภาเข้ามารู้จักกับแม่บ้านและเด็กรับใช้ ก่อนที่ทั้งสองจะขึ้นไปชั้นสองของบ้าน เพื่อนำกระเป๋าของเด็กสาวไปเก็บที่ห้องนอน ซึ่งได้ถูกจัดไว้ต้อนรับเธอเป็นอย่างดี
“ชอบห้องมั้ย? อาให้ป้าแม่บ้านเขาจัดไว้ให้ ถ้าพลอยอยากได้อะไรเพิ่มเติม บอกได้เลยนะ”
เขาบอกกับเธอ เมื่อพาสาวน้อยเข้ามาสำรวจห้อง
“ชอบมากเลยค่ะ เอาไว้ถ้าพลอยอยากได้อะไรอีก...จะรีบบอกอาตรัยเลยค่ะ”
พลอยประภาพูดพลางหันมาจ้องเขา และส่งสายตาวิบวับให้ เหมือนมีเลศนัยบางอย่าง
“ได้สิ อายินดีอยู่แล้ว อื้ม! วันนี้พลอ
