เขานั่งกินข้าวพร้อมกับลูกสาว ไม่นานก็อาบน้ำออกจากบ้านไปโดยไม่ได้พูดอะไรกับเธอสักคำ แต่เมื่อเขาไม่อยู่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดน้อยลง เหมือนไม่ได้เล่นสงครามประสาทด้วยกัน
เขากลับมาถึงบ้านในเวลาหกโมงเย็นทุกวันหลังจากนั้น แล้วก็เหมือนจะเป็นเรื่องดีสำหรับพิมพ์พลอย จนในวันหยุดแทนที่เขาจะอยู่บ้านกลับแต่งตัวราวกับจะมีนัดกับใครอย่างนั้นจนเธอถามเขาขึ้น
“จะไปไหนคะ”
ไม่รู้คนอื่นเป็นไหม แต่ทว่าเวลาสามีแปลก ๆ ไปเธอจะจับสังเกตได้ตลอด และวันนี้ก็เช่นกันที่เขามีรอยยิ้มเปื้อนใบหน้าก่อนจะออกจากบ้าน
“นัดทานข้าวกับเนตร” เขาตอบแบบไม่อายปากทั้งที่เธอเคยขอร้องไว้แล้ว จนพิมพ์พลอยมองหน้าเขาด้วยสีหน้าเครียด
“ฉันบอกให้คุณเลิกติดต่อเนตร”
“เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่ง ฉันแค่ไปหาเพื่อนเธอจะห้ามฉันทำไม”
“ไม่ห้ามหรอกค่ะ ถ้าไม่ใช่เพื่อนเลวที่หลอกให้ฉันอยู่กับคุณจนต้องมาแต่งงานบ้า ๆ อยู่นี่ไง” คราวนี้เธอเสียงดังบ้าง ช่วงนี้
