หญิงสาวเดินเข้ามาหาคุณตาทั้งดวงตาแดงก่ำช้ำอย่างคนร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วง จนทำให้พิภพดึงหลานสาวเข้าไปกอดเพื่อให้กำลังใจ
“พลอยลูก...” แค่เสียงคุณตาเอ่ยเรียกชื่อออกมา ก็ทำให้น้ำตาที่เหือดแห้งไปของพิมพ์พลอยปริ่มขอบตาขึ้นมาอีก เจ็บที่โดนสามีทำร้ายหัวใจก็หนักหนา เจ็บกว่าคือสามีเอาเพื่อนมานอนทับที่เธอในบ้าน ทั้งยังเป็นเพื่อนที่เธอคิดว่าหวังดีกับเธอที่สุดอีกด้วย
“ไม่เป็นไรลูก...มันจบแล้ว” พิภพเองก็น้ำตาปริ่มเช่นเดียวกัน เขารักหลานสาวคนนี้มาก แต่ว่าก็รักหน้าตามากเกินไป จนลืมไปว่าความสุขของหลานสาวอยู่ที่ไหนกัน พิมพ์พลอยต้องทนทุกข์อยู่ในบ้านหลังนั้น ให้คนบ้านนั้นรังแกมากพอแล้ว ต่อไปนี้เขาจะเป็นคนดูแลหลานและเหลนตัวน้อยด้วยตัวเอง
“พี่ภัทรเขา...ฮึก...เขา...ฮึก” พิมพ์พลอยพูดไม่ออกสะอื้นออกมาไม่เป็นคำ จนพิภพต้องบอกให้เธอหยุดแล้วลูบหลังเบา ๆ เพื่อปลอบใจ
“ไม่ต้องพูดแล้ว ต่อไปตาจะไม่บังคับพลอยแล้วน
