ณัฐภัทรขับรถออกไปด้วยความเร็ว เขาควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ความเคยเอาแต่ใจอยากได้อะไรต้องได้ และไม่เคยใจเย็นกับเรื่องอะไร ทำให้เขาขาดสติ
เวลาหกโมงเย็น เมฆฝนตั้งเค้ามาจนมืดฟ้าดำมัวดิน เพียงหลังจากที่ณัฐภัทรหุนหันพลันแล่นออกไปจากคาเฟ่ของเธอ ความเป็นห่วงเล็ก ๆ แล่นเข้ามาในอก แต่แล้วเธอก็สลัดความคิดนั้นทิ้งไป และปลอบใจตัวเองว่าคงเป็นเพราะอยู่ด้วยกันมาสามปีคงเป็นห่วงในฐานะคนรู้จักกันเท่านั้น
ผ่านไปได้สักครู่ ฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง ลมโหมพัดแรงจนพิมพ์พลอยต้องปิดร้านแล้วเข้าไปในตัวบ้านโดยเร็ว แต่เพียงแค่ไม่กี่เมตรจากคาเฟ่เข้าสู่ตัวบ้าน ก็ทำให้ร่างของเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน จนพิภพต้องเอาผ้ามาเช็ดผมให้หลานสาว
“รีบไปอาบน้ำนะพลอย เดี๋ยวมาทานข้าวกัน” แม่ครัวเริ่มตั้งโต๊ะแล้ว รอเพียงพิมพ์พลอยอาบน้ำเสร็จก็เท่านั้น
“ค่ะคุณตา” หญิงสาวรับคำแล้วรีบไปอาบน้ำทันที เพราะหากว่าเธอเป็นหวัดเดี๋ยวลูกสาวสุด
