‘ทำอะไรอยู่’
‘กินอะไรหรือยัง’
‘…คิดถึงนะ’
ลิเดียร์อ่านข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ ไล่สายตาไปตามตัวอักษรซึ่งเป็นข้อความจากผู้หญิงด้วยกัน นั่นคือไลน์ของจีน่า เพื่อนสนิทของลีโอ
เราแลกไลน์กันไว้ คุยกันว่าเผื่อมีอะไรคุยกัน ทักทายกัน ตามประสาคนที่รู้จักกันแล้ว และอีกฝ่ายทักมาจริงๆ แต่เธอกลับมีความรู้สึกว่าคนที่ส่งข้อความมาไม่ใช่จีน่า ประโยคข้อความที่ต้องการสื่อ เหมือนจะเป็นเพื่อนเขาเลยที่ส่งมา
ลิเดียร์ทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้แล้วถามตัวเองซ้ำๆ ที่เธอหลบ ที่เธอไม่อยากเจอเขาในตอนนั้น มันเป็นเพราะเธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดด้วยใช่ไหม ไม่ใช่แค่ยังไม่แน่ใจแล้วอยากปิดบัง แต่เธอกลัวทุกอย่างมันแย่ไปมากกว่านี้เพราะเขาคิดมากไปเอง
วันต่อมา
ร่างบอบบางที่กำลังเดินไปที่ลานจอดรถใต้คอนโดมิเนียมเผลอชะงัก เมื่อสายตาประสานเข้ากับร่างสูงของคนที่เธอเผลอเก็บเรื่องของเขามาคิดทั้งคืน
เรื่องเมื่อวานยังคงกังวลไ
