เคลียร์กับคนในห้องจนลงตัว ก่อนจะเดินออกมาหาไอ้สี่ตัวที่นอนแขนขายาวขวางทางเต็มไปหมด
ลีโอกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ใช้ขาเตะขาไอ้เซย์ให้พ้นจากโซฟาก่อนจะหย่อนตัวลงไปนั่งแทนที่ขาของมัน
“เตะมาได้ ขาคนนะเว้ยไม่ใช่ไม้กวาด”
“อยากโดนกูเตะหักเหมือนไม้กวาดไหมล่ะ”
“ไอ้สัด! รุนแรงตลอดเลยนะมึง” เซย์รีบขยับหนี เรื่องอะไรจะไปอยู่ใกล้ๆ แล้วปล่อยให้มันเตะตัดขาวะ รู้น่าว่าคนอย่างมันเอาจริง ไม่ขู่หรอก ตัวดีเลยมัน
“สรุปมึงจะนอนตรงไหน” องศาถามทำลายความเงียบ เรียกสายตาทุกคนให้หันมาหยุดมองที่คนถูกถามทันที
“ตรงไหนที่หมายถึงพื้นแข็งๆ กับพวกมึงอ่ะนะ”
“กับคนนั้นก็ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ใช่เหรอวะ ปกติไม่นอนด้วยกันถึงเช้ามั้ง”
“อย่าเหลา ทีมึงน่ะยาวไหม ต้องขุดไหมว่าทีมึงมึงเคยร้องไห้ที่ไหน ร้องเพราะอะไร และร้องกี่ครั้ง”
“กูจะไม่เถียงมึงอีกแล้ว จะหุบปากเดี๋ยวนี้เลย” ใครไม่แพ้แต่กูแพ้มันเต็มประตู ไม่เคยสู้ได้เลย
