10 เกลียด
1239 คำ
เช้าวันต่อมา
“อืม…” ร่างบางพึมพำในลำคอพลางขยับตัวไปมาเบาๆ แต่ความเจ็บปวดตรงส่วนล่างทำให้เธอต้องเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมองดูรอบๆ ห้องของตัวเอง
ภายในห้องไม่เจอใครแล้วมีเพียงเธอคนเดียวที่ยังนอนอยู่บนเตียง เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่เมื่อคืนกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นห้อง รวมถึงถุงยางอนามัยที่บ่งบอกว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เป็นแค่ฝัน ทุกอย่างมันเป็นความจริง
พอเปิดผ้าห่มที่คลุมตัวออกก็พบรอยเลือดเล็กๆ แต่มีหลายจุดบนเตียงเธอ สิ่งนั้นทำให้หัวใจของเธอกระตุกวูบก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาอาบใบหน้าซีด
“มะ ไม่จริงใช่มั้ย มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย” เดียร์พยายามตั้งสติและนึกถึงเรื่องเมื่อคืน อยากจะให้กำลังใจตัวเองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันเป็นแค่ความฝัน แต่หลักฐานที่หลงเหลืออยู่มันทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าเรื่องนี้เป็นแค่ความฝัน “ฮะ ฮึกก ฮื้ออ ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำแบบนี้ทำไม”
ร่างบางร้องไห้จนสะอึกสะอื้นไม่ยอมลุกออกไปไหน จนกระทั่งมีเสียงแตะคีย์การ์ดเข้ามาในห้องของเธอ
“อ่าวตื่นละเหรอ?” ร่างหนาปรากฏอยู่ตรงหน้าของเธอ
“นายเข้ามาทำไมอีก ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันเกลียดนาย!” ประโยคสุดท้ายเธอพูดเน้นพร้อมกับมองแรงส์ใส่คนตรงหน้า
“ใจเย็นสิ ฉันแวะเข้ามาแค่แป๊บเดียว ไม่ได้จะอยู่นาน” ร่างสูงทิ้งตัวนั่งลงที่ปลายเตียงก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตน มันคือยาคุมฉุกเฉิน “ถึงเมื่อคืนฉันจะไม่ได้ปล่อยใน แต่เธอก็ต้องกินยากันเอาไว้ก่อน เธอคงไม่อยากมีลูกหรอกใช่มั้ย”
“….” เดียร์นั่งกำหมัดแน่นพร้อมกับอารมณ์ที่โกรธแค้นคนตรงหน้าจับใจ
“แล้วนี่ก็โทรศัพท์เครื่องใหม่ของเธอ ที่เมื่อคืนฉันทำของเธอพัง ฉันให้ลูกน้องจัดการมาให้หมดแล้วเปิดใช้งานได้เลย”
“เอาของของนายกลับไปให้หมด ฉันไม่อยากได้อะไรจากคนอย่างนายทั้งนั้น!” เดียร์ตะคอกใส่คนตรงหน้าอย่างเหลืออด ก่อนจะหันไปคว้าโคมไฟที่โต๊ะหัวเตียงขว้างไปที่ชายหนุ่ม แต่เขากลับเบี่ยงตัวหลบทัน ทำให้โคมไฟกระทบกับกำแพงของห้องแตกกระจาย
“อ่า…แรงเยอะจริงนะ” คิงส์โดดขึ้นมาบนเตียง รวบตัวของเธอให้อยู่ใต้ร่างของเขา
“ปล่อยฉันนะ ฉันเกลียดนาย นายมันสกปรกที่สุด จิตใจหยาบช้าต่ำทราม นายมันอื้อ…” ไม่ทันที่เดียร์จะได้พูดอะไรต่อคิงส์ก็ก้มลงมาจูบปากกับเธอ ทำให้คำพูดถูกกลืนหายลงคอไป
เดียร์รวบรวมแรงที่มีน้อยนิดพยายามผลักใสคนตัวใหญ่ที่นอนทับเธออยู่ให้ออกไป แต่ดูเหมือนว่าจะทำอะไรไม่ได้เลย เพราะเขาไม่มีท่าทีสะทกสะท้านอะไรสักนิดเดียว
“อื้ออ อ่อยอ๊ะ!!”
“อื้ม…” คิงส์ถอนจูบออกมาแต่ยังไม่ลุกออกไป “ถ้าขืนเธอยังด่าฉันอยู่อีกล่ะก็ ครั้งนี้ฉันจะไม่ทำแค่จูบแน่”
“….” คำขู่ของคิงส์ทำให้เดียร์เม้มปากแน่นแล้วเบี่ยงหน้าหนีไป
“ฮึ ก็นึกว่าจะแน่” เขากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะก้มลงสูดดมกลิ่นกายอ่อนๆ จากซอกของเธอแล้วปล่อยให้เธอเป็นอิสระ
“ออกไป!” คำแรกที่เธอพูดใส่คนตรงหน้าทันทีที่หลุดออกจากพันธะของเขา
“ก็ได้ ฉันออกไปก็ได้ แล้วฉันจะกลับมาใหม่” พูดจบเขาก็เดินหันหลังออกไปจากห้องทันที
เมื่อเสียงประตูปิดลงเดียร์ก้าวลงจากเตียงเดินไปดูที่หน้าประตูอย่างทุลักทุเล ก่อนจะล็อกกลอนประตูจากด้านในเพราะต่อให้มีคีย์การ์ดก็ไม่มีทางเข้ามาได้
“อย่าได้เจอกันอีกเลย ไอ้#¥%&฿$” เดียร์สบถด่าคำหยาบสารพัดผ่านประตู ก่อนจะเดินกลับเข้ามานั่งที่เตียงของตัวเอง
เวลาต่อมา
หญิงสาวพยายามปิดเปิดโทรศัพท์ของตัวเองแต่สุดท้ายมันก็ไม่เหมือนเดิม มันพังไปแล้ว ทำให้เธอจำเป็นต้องเอาโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่คิงส์ได้ซื้อมาให้ใส่ซิมการ์ดของคุณเองแล้วเปิดใช้งานก่อน
คลิ๊ก ตื๊ดๆ
ทันทีที่โทรศัพท์เปิดเครื่องเสร็จทั้งข้อความและการโทรที่ไม่มีการรับสายก็เด้งเข้ามาทันที
“อะไรเนี่ย” ร่างบางบ่นพึมพำก่อนจะกดโทรออกไปยังสายที่โทรเข้ามาในเบอร์ของเธอก่อนหน้านี้
“ฮัลโหลเจมส์ มีอะไรหรือเปล่าโทรมาตั้งหลายสายแน่ะ”
( อ๋อ พอดีว่ามีป้าคนหนึ่งมาถามหาคุณเดียร์ที่คอนโด บอกว่าคุณเดียร์สั่งของแกไว้แต่ยังไม่ไปเอาแกก็เลยเอามาส่งให้ ตอนนี้ผมรับเอามาไว้อยู่ที่ห้องของผมแล้วครับ คุณเดียร์จะให้ผมเอาไปให้ที่คอนโดหรือเปล่า )
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ค่อยสบายน่ะพรุ่งนี้ฝากนายเอาไปที่บริษัทด้วยนะ เอาไปแจกพนักงานทุกคนเลย บอกว่าฉันเป็นคนซื้อมาให้”
( ครับ ว่าแต่คุณเดียร์เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ ให้ผมพาไปหาหมอหรือเปล่า หรืออยากได้ยาอะไรก็โทรมาบอกผมได้เลยนะครับเดี๋ยวผมจะซื้อแล้วฝากพนักงานเอาขึ้นไปให้ )
“ไม่เป็นไร ฉันมียาอยู่แล้วขอบใจนายมากนะ แค่นี้ล่ะ”
( ครับ หายเร็วๆ นะครับ )
“จ้ะ”
เธอกดวางสายจากเจมส์แล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียง ก่อนจะหยิบยาคุมฉุกเฉินที่คิงส์ได้ซื้อมาให้ก่อนหน้านี้ไปกิน เพราะเธอเองก็ไม่อยากท้องเหมือนกัน ถึงเธอจะไม่ได้อายุน้อยๆ แล้ว แต่เธอก็ไม่อยากเลือกอะไรที่ผิดพลาดไป เพราะมันจะตามแก้อะไรไม่ได้อีกแล้ว
จากนั้นก็เดินไปอาบน้ำล้างคราบเลือดที่ติดอยู่ตามซอกขาของเธอออก พยายามที่จะไม่คิดอะไรแต่สุดท้ายเธอก็เลิกคิดไม่ได้อยู่ดี เพราะนี่เป็นครั้งแรกของเธอและครั้งแรกก็ถูกผู้ชายวางยาและบังคับให้มีอะไรด้วย ถึงจะไม่ได้เต็มใจแต่ก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้เลย
เวลาต่อมา
คลิ๊ก
เสียงข้อความดังเข้ามาในโทรศัพท์ของเธอ เดียร์โน้มตัวไปมองที่หน้าจอโทรศัพท์ของเธอก่อนจะขมวดคิ้วแล้วหยิบโทรศัพท์นั้นขึ้นมาเปิดดู มันเป็นข้อความจากคนแปลกหน้า ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าใครแต่นี่เป็นโทรศัพท์เครื่องใหม่อาจจะเป็นใครก็ได้ที่ส่งเข้ามาผิด
และด้วยความเหนื่อยล้าทำให้เธอไม่อยากจะสนใจอะไรเลย โทรศัพท์ถูกวางลงที่เดิมก่อนที่เธอจะล้มตัวลงนอนกับเตียงแล้วผล็อยหลับไปอีกครั้ง เมื่อคืนกว่าจะเสร็จบทรักนั้นก็ไม่รู้ว่าปาไปกี่โมงแล้ว รู้แต่ว่าเวลามันยาวนานมากจนเธอตาปิดลงไปเองด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย
- ผู้เขียน
