ประเทศไทย
“WOW ประเทศไทยแลนด์” เด็กน้อยมองไปรอบๆ ตัวด้วยความสงสัย เพราะไม่เคยได้ออกไปเที่ยวไหนไกลๆ เลยสักครั้ง
“เดินระวังนะลูกอย่าวิ่งนะครับ เดี๋ยวจะล้มเอา” เดียร์ตะโกนไล่หลังลูกชายไปขณะที่แกกำลังวิ่งไปรอบๆ ด้วยความสงสัย
“ปล่อยไปเถอะ แกไม่วิ่งไปไหนไกลหรอก” โทมัสเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ในลำคอ
“เฮ้ออ ซนจริงๆ เลยเด็กคนนี้” เดียร์ถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนจะรีบลากประเป๋าเดินตามลูกชายตัวน้อยไป
พอขึ้นรถแท็กซี่แกก็ยังไม่หยุดมองรอบข้าง มองไปเรื่อยๆ ซ้ายทีขวาที เหมือนลูกลิงยังไงก็ไม่รู้
“น้องไทเกอร์ นั่งนิ่งๆ สิลูก คุณพ่อนั่งเครื่องมาเหนื่อยเหมือนกันนะ หนูต้องนั่งนิ่งๆ ก่อนลูก” เดียร์ทนไม่ไหวกับการกระทำของลูกชาย เธอเอ่ยปากพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดุดันเล็กน้อย
“อย่าดุลูกสิเดียร์” โทมัสเอ่ยขึ้น ก่อนจะคว้าตัวของน้องไทเกอร์ไปนั่งบนตัก “แกยังเด็กยังไม่รู้เรื่องอะไรหรอก เด็กน้อยมาเจอที
