หลังจากวันนั้นทั้งสองก็อยู่ด้วยกันตามปกติ เถียงกัน ด่ากัน เป็นประจำ เพราะคิงส์ก็ชอบพูดจาก่อกวนชวนให้โมโหและเดียร์ก็เป็นคนที่ไม่ยอมอะไรใครง่ายๆ ทั้งสองเลยเถียงกันด่ากันเป็นประจำ แต่ยังดีที่ห้องของเธอเป็นห้องเก็บเสียง เลยไม่เสียงดังรบกวนข้างๆ ห้อง
“เดียร์…”
“อือว่า?” ร่างบางเลิกคิ้วสูงแต่ไม่ได้หันไปมองต้นเสียง “มีอะไรก็พูดมา ฉันไม่ได้มีเวลามานั่งฟังนายตลอดคืนหรอกนะ”
“เธอหายเจ็บหรือยัง”
“หายเจ็บอะไร?” เดียร์วางปากกาในมือลงแล้วหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียง “หมายถึงรอยที่คอเหรอ?”
พูดจบเธอก็ลูบวนที่ต้นคอของตัวเองเบาๆ เพราะเธอก็ไม่เคยเจ็บตัวจากอะไรเลยนอกจากรอยดูดที่คิงส์ได้กระทำเอาไว้ก่อนหน้านี้ หลังจากนั้นได้ไม่นานเธอก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ และมีรอยเขียวช้ำเพราะถูกดูดอย่างแรงจนเนื้ออักเสบ
“เปล่า…” เขาตอบเสียงเรียบ ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วเดินมาหาเธอที่โต๊ะทำงาน “ฉันหมายถึงตรงนี้ต่างหาก”
