เมื่องานเลี้ยงดำเนินไปได้สักพัก ฮองเฮาจึงได้ตรัสถามขึ้นกับพระชายาองค์รัชทายาท
“ได้ยินว่าพระชายาจะดีดพิณถวายฝ่าบาทมิใช่หรือ เจ้าเตรียมตัวหรือยังเล่าพระชายา”
“เสด็จแม่เพคะ คือว่า…”
“เสด็จแม่ ขอประทานอภัยก่อนหน้านี้นิ้วของพระชายาถูกของมีคมบาด เกรงว่าในครั้งนี้คงทำการแสดงดีดพิณไม่ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“แย่จริงแล้วให้หมอหลวงดูอาการแล้วหรือไม่ นิ้วมือสำหรับผู้ที่เรียนพิณสำคัญมากนะ”
“เอาเถอะ ในเมื่อไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร เห็นว่าบุตรของท่านเสนาบดีหลี่เองก็จัดการแสดงมามิใช่หรือ”
“ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันหลี่ฟางอิ่งขอบังอาจทูลเพคะ”
“ว่ามาสิ”
“ในเมื่อในวันนี้พระชายามิอาจบรรเลงเพลงพิณได้ เช่นนั้นให้ลู่หลิงเฟยเป็นผู้ดีดพิณแทนดีหรือไม่เพคะ”
เกิดเสียงฮือฮาราวกับนึกสนุกขึ้นดังในท้องพระโรงในทันทีเพราะหลายคนทราบว่าบุตรคนสุดท้องของใต้เท้าลู่ไม่ชำนาญเรื่องเหล่านี้มาก่อน มีผู้ใดไม่รู้จักนางร้ายแห่งต้าซ่งเช่นนางบ้
