เมคินไม่สบายใจกับเรื่องที่ได้ยินมาเท่าไหร่ วันนี่เขาจัดการปัญหาที่นี่เรียบร้อยแล้วเลยเตรียมตัวกลับ แต่ไม่ได้บอกกับเลขาเพราะถ้าบอกทิวาก็ต้องลำบากมารับ ชายหนุ่มจึงบอกแค่ว่าจะโทรหาหลังสี่ทุ่มระหว่างนี้ให้ทิวาได้พักผ่อน
ถึงสนามบินเวลาเกือบสี่ทุ่ม พอนั่งอยู่บนแท็กซี่ก็รับโทรหาทิวาทันที
“นอนหรือยัง”
“เผลอหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ เพิ่งตื่นครับ พี่คินกินข้าวหรือยัง”
“เรียบร้อยตั้งแต่เย็นแล้ว ตอนนี้พี่กำลังกลับ”
“จากเวียดนามเหรอครับ ไฟลท์ไหน ถึงกี่โมงเดี๋ยวผมไปรับ” เสียงที่ฟังดูทั้งตื่นเต้นและดีใจของเลขาทำเอาคนเป็นบอสหัวใจพองโตรู้สึกดีที่อีกคนก็คิดถึงเขาไม่ต่างกัน
“อยู่บนแท็กซี่แล้ว เพิ่งออกจากสนามบิน”
“พี่คิน พูดจริงใช่ไหม”
“จริงสิ ไม่เกินครึ่งชั่วโมงคงถึง”
ประตูห้องเปิดออกกว้าง เลขาที่รออยู่แล้วก็เด้งตัวขึ้นจากโซฟาวิ่งไปหาบอสอย่างรวดเร็ว
“พี่คิน” เขาโผเข้ากอดจนคนที่ตัวโตกว่าถึงกับเซเล็กน้อยเ
