“พี่คินครับ”
“ครับ” เมคินสวมกอดคนที่กำลังยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า เกยคางลงบนไหล่อย่างออดอ้อน
“ผมจัดเตรียมชุดให้พี่แค่เจ็ดวันนะครับ ถ้าเกินกว่านั้นก็ส่งให้ทางโรงแรมจัดการ”
“แค่เจ็ดวันเองเหรอ”
“ตั้งเจ็ดวันต่างหาก ผมให้เวลาพี่เจ็ดวัน งานทุกอย่างต้องเรียบร้อย”
“โอ๊ะ ทำไมวันนี้เลขาของพี่โหดจัง”
“ผมซีเรียสนะครับ”
“ถ้าครบเจ็ดวันพี่ไม่กลับมาทิวจะตามพี่ไหม”
“ไม่ครับ”
“อ้าว นึกว่าจะไปตาม”
“การไปเวียดนามกับการหาบอสคนใหม่พี่ว่าอันไหนง่ายกว่า”
“คิดดีแล้วเหรอครับ จะมีบอสที่ไหนหล่อและเร้าใจแบบพี่”
“หลงตัวเอง”
“ก็มันจริง”
“ผมไม่คุยด้วยแล้ว”
ทิวาจัดเลือกชุดสำหรับทำงานที่เวียดนามใส่กระเป๋าเดินทางใบกลาง ระหว่างจัดก็หันมาบอกคนที่เอาแต่นั่งมองเป็นระยะว่าเอาอะไรไว้ตรงไหนบ้าง
“อยากได้สบู่กับแชมพูด้วย”
“จะเอาไปทำไมครับที่โรงแรมก็มีให้”
“แต่ที่โรงแรมไม่ใช่กลิ่นของทิวนี่ นะครับเตรียมให้หน่อย”
“ผมไม
